Aries (Γαλλία) 30/09/2015

La Hire: Γειά σου και σ’ ευχαριστώ, Orthodox Black Metal, που μου έδωσες την ευκαιρία να μιλήσω. Πράγματι, οι Aries δεν είναι το πρώτο μου μουσικό project, και έχω υπάρξει μπασίστας για αρκετά χρόνια τώρα. Αλλά, μπορεί να σε εκπλήξω, τα τέσσερα κομμάτια του EP είναι οι πρώτες μου προσωπικές συνθέσεις. Ξεκίνησα να τις σκέφτομαι περίπου στο τέλος του 2014. Τους πρώτους μήνες του 2015 ζήτησα από το Léandre, ένα παλιό φίλο, αν ήθελε να μπει στη μπάντα. Και οι Aries γεννήθηκαν. Για τώρα, οι Aries είναι το μόνο μουσικό project στο οποίο συμμετέχω. Αλλά ο Léandre είναι ντράμερ και σε άλλα συγκροτήματα. Αυτά είναι όλα που θα πω γι’ αυτό. Το όνομα της μπάντας είναι μια ιδέα που είχα για αρκετό καιρό. Aries, το οποίο σημαίνει κριός στα Λατινικά, αναφέρεται ευθέως στον γνωστό αστερισμό του αστρολογικού Ζωδιακού κύκλου. Αφού η μπάντα είναι ένα πολύ προσωπικό project, σκέφτηκα ότι ήταν φυσικό να το ονομάσω από μια προσωπική αναφορά, δηλαδή το δικό μου σύμβολο γέννησης. Πρέπει να σου πω ότι πραγματικά δίστασα να διαλέξω τη Γαλλική λέξη “Bélier”, αλλά το Aries, στα Λατινικά, φάνταζε μια καλύτερη επιλογή ώστε να είναι κατανοητό ευρέως• και επίσης, υπάρχει κάτι μαγικό σχετικά με τη Λατινική γλώσσα… Θα μπορούσα να μιλήσω αρκετά σχετικά με την αστρολογία, αλλά για να είμαι συνοπτικός, ας πούμε ότι το Aries είναι ένα σύμβολο της αυθεντικής φωτιάς, της φωτιάς του ξεκινήματος, του πάθους, της διαίσθησης, αλλά επίσης η φωτιά της εφευρετικότητας, της απλότητας και της παρορμητικότητας. Με άλλα λόγια, το Aries είναι ένα φυσικό σύμβολο, ένα “ωμό” σύμβολο! Μπορεί να υπάρχει λίγο από όλα αυτά τα πράγματα στη μουσική μου… Σε συμβολικό επίπεδο, ο κριός είναι επίσης πολύ δυναμικός. Αναφέρεται στο ιπτάμενο κριάρι Χρυσόμαλλο, το οποίο ίππευσε ο Φρίξος, και του οποίου το χρυσό τρίχωμα ενέπνευσε το πνεύμα του Ιάσωνα και των Αργοναυτών. Επίσης θυμίζει το φίδι με μία κριαρο-κεφαλί, το οποίο είναι ένα χαρακτηριστικό του Κερνούνος, του Θεού με τα κέρατα από την Κέλτικη θρησκεία, και ακόμα τον Khnoum, Amon ή Kerty, για την Αιγυπτιακή θρησκεία. Το κριάρι είναι επίσης σημαντικό και στο Χριστιανισμό. Είναι ένα ζώο που προσφέρθηκε στη θυσία του Αβραάμ, αντί του γιού του Ισαάκ, χάρις τη θεϊκή παρέμβαση. Ο ξάδερφος του Χριστού ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής μερικές φορές αναπαρίσταται από ένα κριάρι. Στην πρωτόγονη φαντασία του Χριστιανισμού, ο Χριστός επίσης εμφανίζεται σαν ένα κριάρι, σαν τον ένα που κατευθύνει το κοπάδι. Αλλά την ίδια στιγμή, τα κέρατα του κριαριού υπαινίσσονται τα κέρατα του Διαβόλου… Τέλος, σε μια πιο προσγειωμένη προσέγγιση, μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα ζώο το οποίο ορθώς συμβολίζει την εξοχή και επίσης τη Φύση με την ηρεμία και τα μυστήριά της.

La Hire: Πράγματι, οι Aries στην αρχή θεωρούνταν ένα μονομελές συγκρότημα, και ο Léandre είναι πολύ λιγότερο αναμεμειγμένος σ’ αυτό απ’ ότι εγώ. Αφού ειπώθηκε αυτό, ίσως το EP δεν θα είχε ποτέ κυκλοφορήσει χωρίς αυτόν. Αρχικά, επειδή είναι, αντίθετα με μένα, ένας υπέροχος ντράμερ ο οποίος πρόσφερε σχεδόν σε κάθε στιγμή των ντραμς. Ύστερα, γιατί με βοήθησε με τη μίξη και το mastering. Τέλος, γιατί είναι ένας έμπιστος σύντροφος με τον οποίο συζητώ τα κομμάτια μου όταν έχω κάποια αμφιβολία. Και επίσης, αν θελήσω ποτέ να παίξω ζωντανά κάποια μέρα, ο ντράμερ υπάρχει ήδη.

La Hire: Είναι ένας πίνακας του 1851 από τον Theophile Schuler που έχει τον τίτλο “The chariot of Death” (Το άρμα του θανάτου) τον οποίο μπορείς να τον θαυμάσεις ολόκληρο αν ξεδιπλώσεις το booklet (ή αν τον ψάξεις στο διαδίκτυο!). Είναι ένας Αλσατός ζωγράφος ο οποίος χτυπήθηκε βαθιά από τη βία της εποχής του, ειδικά τη δεύτερη επανάσταση του 1848 η οποία έβαλε τέλος στη μοναρχία και καθίδρυσε μια δεύτερη δημοκρατία στη Γαλλία. Ο λόγος που διάλεξα τον πίνακα αυτό σαν το εξώφυλλο του πρώτου EP των Aries είναι πραγματικά απλός: τον βρίσκω μια ταιριαστή αντανάκλαση σε εικόνες αυτού που προσπαθώ να εκφράσω σε ήχους. Η βία με την οποία τα άλογα τραβούν το άρμα, το μελαγχολικό πρόσωπο του αγγέλου του θανάτου, τα πεταμένα κορμιά γύρω του, το ξημέρωμα, ο Εσταυρωμένος Χριστός… Κάθε εικονογραφικό στοιχείο μπορεί να αναφερθεί σε μία συγκεκριμένη όψη της μουσικής μου, τόσο στο ύφος όσο και στο περιεχόμενο. Δεν θέλω να εξηγήσω πιο αναλυτικά, θα αφήσω τον καθένα από σας να σχηματίσει την δική του άποψη. Πιο γενικά, αυτός ο ρομαντικός πίνακας σημάνει το τέλος μιας ένδοξης περιόδου, και το ξεκίνημα των δυσκολιών για τη Γαλλία και τους ανθρώπους της• δυσκολίες με τις οποίες είναι τόσο μάταιο να παλεύεις όσο μάταιο είναι να παλεύεις με το θάνατο που θα έρθει, ή το χρόνο που περνάει. Όπως ο Schuler, είμαι συγκινημένος από την αναπόφευκτη συρρίκνωση του παλιού μας μεγαλείου, και στοιχειωμένος από τη νοσταλγία μιας εποχής που τελείωσε. Όταν ο Schuler ζωγραφίζει αυτή την πληγή, αυτό το θυμό, αυτή τη μελαγχολία, εγώ την φωνάζω.

La Hire: Πιστεύω ότι ο συνθέτης, ίσως παράδοξα, δεν είναι πάντοτε ο κατάλληλος να μιλησει για τη μουσική του, και για να είμαι ειλικρινής, πραγματικά δεν μπορώ να βάλω μια ταμπέλα στο υποείδος των Aries μέσα στη Black Metal μουσική. Μια κριτική του EP αναφέρει μια μίξη μεταξύ ατμοσφαιρικού και μελωδικού Black Metal. Νομίζω είναι αρκετά ακριβές. Όσο για την παραγωγή είναι περισσότερο μινιμαλιστική, σαν να πηγαίνεις πίσω στις ρίζες του Black Metal. Δεν γνωρίζω αν οι Aries θα έχουν πάντα τον ίδιο ήχο, και γνωρίζω ότι σε πολλούς ανθρώπους δεν άρεσε αυτή η “ωμή” του προσέγγιση. Τούτου λεχθέντος, είναι μια επιλογή με την οποία είμαι απόλυτα άνετος• δίνει ένα συναίσθημα ψύχρας και απόστασης (στον χώρο και στο χρόνο) στα κομμάτια. Για επαγγελματικούς λόγους, πέρασα τα πέντε τελευταία χρόνια της ζωής μου χωρίς τη δυνατότητα να παίξω μουσική, και πραγματικά με στεναχωρούσε αυτό. Οι Aries είναι σαν να ξαναγεννήθηκα. Οι εμπνεύσεις μου είναι ποικίλες. Είμαι πραγματικά πολύ κοντά στο καλλιτεχνικό είδος γνωστό ως Ρομαντισμός, και όχι αποκλειστικά με μια μουσική οπτική. Όπως γνωρίζεις, ο Ρομαντισμός είναι ένα λογοτεχνικό κίνημα που γεννήθηκε στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα και άνθισε κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Προέρχεται από μία αντίδραση της διανόησης απέναντι στον κλασικισμό, και στον φορμαλισμό του και στην εξιδανικευμένη αντίληψη του αρχαίου κόσμου. Ο Ρομαντισμός λατρεύει το “εγώ”, το οποίο θα μετασχηματιστεί λογικά σε λατρεία του “εμείς”, δηλαδή, εθνικισμός. Ο ρομαντισμός είναι λοιπόν είναι ο σεβασμός στην Ιστορία από τη στιγμή που προσκαλεί τον καθένα από εμάς να δούμε το παρελθόν κάποιου και το παρελθόν κάποιων ανθρώπων. Είναι μια λατρεία του συναισθήματος, της αγάπης και του μίσους, τα οποία θεωρούνται σαν μια πιο πραγματική και πιο αυθεντική πραγματικότητα από την υποκριτική Λογική. Και τέλος, ο Ρομαντισμός είναι το κύκνειο άσμα του θρησκευτικού συναισθήματος, μια τελευταία ωδή στους καθεδρικούς. Μετά από αυτό έρχεται ο Nietzsche, ο θάνατος του θεού και ο τελευταίος άνθρωπος.

La Hire: Συνήθως, δεν μου αρέσει να μιλάω για τους στίχους μου, γιατί δεν θέλω να επιβάλλω τη δική μου ερμηνεία. Προτιμώ να αφήσω τον ακροατή να αποφασίσει ποια ερμηνεία των στίχων τον συγκινεί περισσότερο. Γι’ αυτό το λόγο, παρεμπιπτόντως, αποτελούνται περισσότερο από εικόνες και μεταφορές παρά από απλές περιγραφές ενός θέματος ή συναισθήματος. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να δώσω μερικά χρήσιμα στοιχεία σ’ αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη Γαλλική γλώσσα. Το “Poussières de Renaissance” υπαινίσσεται την παράδοξη επιστροφή των συμβόλων και των θεών από την Αρχαιότητα κατά τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης. Το “Hyperborée” είναι μια νοσταλγική περιγραφή του μυθικού νησιού και πατρίδα όλων των Ευρωπαίων. Οι στίχοι του “D’ombres et de flammes” είναι βέβαια το πιο μυστήριο, ακόμα και για μένα. Μιλάει κυρίως σχετικά με τη σχέση μεταξύ του φωτός και του σκότους, μέσω της αναφοράς κάποιων αστρολογικών ή μυστικιστικών συμβόλων. Τελειώνουν με μια Λατινική φόρμουλα. Αυτά τα τρία κομμάτια αναλύονται ως ποιήματα με εναλλακτικούς στίχους (παρ’ όλο που μερικές φορές δεν σέβομαι το αυστηρό μέτρημα των συλλαβών…). Τέλος, το “Souvenirs du pays de France” είναι κάπως διαφορετικό από τη στιγμή που είναι ποίημα από τον Chateaubriand, τον διάσημο Γάλλο συγγραφέα. Το άλλαξα ελάχιστα για να το κάνω να ταιριάζει με τη δομή του κομματιού. Σ’ αυτούς τους μελαγχολικούς στίχους, το ποίημα αναφέρετε στη Γαλλική επαρχία στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε. Σπασμένες ελπίδες, νοσταλγία σχετικά με την πατρίδα, μυστικισμός, Chateaubriand. Δεν θα εκπλαγείς αν βρεις εκεί το ρομαντισμό που με εμπνέει και διαχέεται σε κάθε κομμάτι των Aries. Γράφω περισσότερο αυθόρμητα, με τη μία, μετά δημιουργείται το riff για τις κιθάρες. Πηγαίνω εκεί που η πένα μου με πηγαίνει. Μερικές φορές, ήδη γνωρίζω το θέμα των κομματιών όταν συνθέτω με τα όργανα• μερικές φορές χρειάζεται να σκεφτώ μετά σχετικά με τη μουσική που συνθέτω, για να βρω ένα θέμα το οποίο θα μπορούσε να ταιριάζει. Παράλληλα, πραγματικά διαβάζω μερικά καλά Γαλλικά βιβλία. Με εμπνέει πολύ.

La Hire: Όπως κάθε άλλος, οι περισσότερες μπάντες που έχω ακούσει – και μου άρεσαν – επηρέασαν τη μουσική μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για να είμαι σύντομος, θα αναφέρω μόνο τέσσερεις από αυτές, εκείνες που επηρέασαν τον τρόπο που ενορχηστρώνω τη μουσική μου και το όραμά μου για το Black Metal περισσότερο απ’ όλες, αλλά όχι απαραίτητα εκείνες που ακούγονται περισσότερο όπως οι Aries τελικά. Πρώτα, οι Burzum, για τα γκρινιάρικα riff και τη μισοσκότεινη ατμόσφαιρα. Και επειδή ο Varg είναι μια πολύ ατομιστική προσωπικότητα και είχε αρκετά καλό γούστο ώστε να παντρευτεί μια Γαλλίδα! Μετά, οι Gorgoroth (και οι God Seed), για την ωμή και μελωδική προσέγγισή τους την ίδια στιγμή. Το “Under the Sign of Hell” είναι ένας από τους αγαπημένους μου Black Metal δίσκους, και ο Gaahl έχει μια παρουσία στη σκηνή όπως κανένας άλλος. Οι δύο τελευταίες μπάντες είναι, καμία έκπληξη, Γαλλόφωνες μπάντες: ας ξεκινήσουμε με τους Peste noire. Μπορεί να είναι λίγο κλισέ για μια Γαλλική Black Metal μπάντα να λέει ότι είναι επηρεασμένη από τους PN, αλλά είναι η πραγματικότητα. Ο Famine είναι κάτι σαν διασημότητα για μας, και δικαίως. Είναι ένας μουσικός πρωτοπόρος, ο οποίος έχει ό, τι χρειάζεται για να κάνει παραδοσιακό Black Metal, αλλά προτιμάει τις περισσότερες φορές να βγαίνει από τα πατημένα μονοπάτια, και να παίρνει ρίσκα. Έχοντας αυτό στο μυαλό σου, είναι για το Black Metal ό, τι είναι ο Céline είναι για τη Λογοτεχνία. Σχετικά με την πνευματική σημασία, τόλμησε να δημιουργήσει μια θεματολογία σχετικά με το τι είναι, γι’ αυτόν, το Γαλλικό Black Metal: βρώμικο, πτωματολάγνο, αλήτικο, γκροτέσκο, όπως ένας πίνακας του Bosch. Αλλά όταν ο Famine είναι εντελώς εντάξει με το όραμά του για το Τρίτο Πεδίο, θα προτιμούσα να ονειρεύομαι την Ευγένεια… Και ο Chateaubriand, τελικά, δεν περικλείει το Γαλλικό πνεύμα λιγότερο από τον Rabelais. Απλά εκφράζει μια άλλη διάστασή του, με το δικό του τρόπο. Μετά, οι Forteresse. Το Black Metal από το Quebec είναι πραγματικά καλό, και είναι, για μένα, οι πιο αξιόλογοι μουσικοί. Απλά πρέπει να ακούσεις ένα από τα κομμάτια τους για να νιώσεις χαμένος στην απεραντοσύνη και ψύχρα των Καναδικών δασών. Πραγματικά με ενέπνευσε πολύ η ικανότητα αυτή να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα, όπως επίσης και από την αγάπη τους για το παραδοσιακό. Πέρα από τους Peste Noire, μπορώ να αναφέρω μερικές ακόμη μπάντες. Πρώτα, τους Sühnopfer και τον τελευταίο τους δίσκο για τον οποίο περιμέναμε 4 χρόνια, και το οποίο είναι τέλειο. Μετά, οι σκανδαλώδεις μπάντες από την Toulon, οι Seigneur Voland και οι Krystallnacht, δύο μπάντες με μικρή παραγωγικότητα αλλά με αποκάλυψη για κάθε κομμάτι τους. Στο ίδιο ύφος, υπάρχουν ακόμα και οι Blessed in Sin που πραγματικά μου αρέσουν. Τέλος, οι δύο δίσκοι από τους Aldaaron, μια μπάντα από τη Grenoble, είναι πραγματικά διαμάντια• αλλά δεν έχουμε ακούσει κάτι από αυτούς εδώ και μερικά χρόνια. Έξω από τη Γαλλία, μου αρέσουν ο Γερμανοί Heimdalls Wacht ή οι Summoning, από την Αυστρία: οι πρώτοι για την οξεία αίσθησή τους πάνω στη μελωδία, οι δεύτεροι για την ικανότητά τους να δημιουργούν αυτή την επική και μελαγχολική ατμόσφαιρα, όλα την ίδια στιγμή. Και τελικά, επίσης πρέπει να αναφέρω τους Dimmu Borgir, μια διάσημη μπάντα την οποία δεν ακούω πια, αλλά το “Death Cult Armageddon” είναι μία από τις πρώτες μου επαφές με τον κόσμο του Black Metal. Όλα δείχνουν αποκλειστικά Black Metal, θα έλεγες. Λοιπόν, ναι, πρέπει να πω ότι πέρα από μερικούς κλασικούς ή baroque συνθέτες, κυρίως ακούω Black Metal και τίποτα άλλο. Για πολύ καιρό, ήμουν οπαδός του μελωδικού death metal, αλλά η πραγματική εξέλιξη της σκηνή με απογοητεύει. Και μετά, υπάρχουν τόσοι πολύ διαφορετικοί ήχοι και εμπνεύσεις στο μικρό κόσμο του Black Metal που είναι πραγματικά δύσκολο να δεις και να ακούσεις τα πάντα – και ανακαλύπτω εξαιρετικά πράγματα κάθε εβδομάδα με το youtube και το bandcamp!

La Hire: Νομίζω ότι απάντησα ήδη: είμαι μεγάλος οπαδός του Black Metal το οποίο ακούω σχεδόν κάθε μέρα. Αλλά, αν και θαυμάζω πολύ τον Εσωτερικό Κύκλο και το ύφος και τον ήχο, είμαι περισσότερο ανοιχτός σε αυτό που κάνει η πραγματική σκηνή σήμερα, και στις περισσότερες καινούριες μπάντες. Προσέχω στην εξέλιξη του Cascadian Black Metal και είμαι πολύ χαρούμενος που οι Αμερικάνοι τελικά κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα Black Metal στυλ που πραγματικά τους ταιριάζει. Επίσης μερικές Black Metal μπάντες με folk επιρροές, όπως οι Windir, οι Goatmoon ή, πιο κοντά στο σπίτι μου, οι Aes Dana. Για να είμαι γρήγορος σχετικά με τις καινούριες μπάντες που ανακάλυψα πρόσφατα, θα αναφέρω μόνο τις Γαλλικές: οι Baise Ma Hache οι οποίοι σίγουρα δεν είναι ένας απλός κλώνος των Peste Noire, όπως λένε μερικοί συκοφάντες. Είναι πραγματικά μια μοναδική μπάντα η οποία αξίζει την προσοχή σας. Μετά, οι Neptrecus, οι οποίοι έχουν το ίδιο πάθος για την Ιστορία της Γαλλίας όσο κι εγώ. Και ακόμα, η καινούρια Νορμανδική σκηνή με τους Caverne ή τους Ostara για παράδειγμα, οι οποίοι μου ακούγονται κάπως σαν τις μπάντες από το Toulon σε έμπνευση, με μια Νορμανδική τάση επιπροσθέτως.

La Hire: Δεν είμαι πραγματικά ενεργό μέλος της σκηνής, και εδώ και μερικά χρόνια σχεδόν ποτέ δεν παραβρίσκομαι σε συναυλίες. Γνωρίζω τον Svarga, από τους Neptrecus, πριν δημιουργήσω τους Aries. Χάρη στο διαδίκτυο, έχω γνωριστεί με μερικά άλλα μέλη συγκροτημάτων, αλλά αυτό είναι όλο.

La Hire: Έδωσα ήδη μερικές απαντήσεις και γι’ αυτό. Μουσικά, η Γαλλική σκηνή παραμένει η αγαπημένη μου. Από τη δεκαετία του ‘90 μέχρι σήμερα, υπάρχουν ακόμα ενδιαφέρουσες και καινοτόμες μπάντες. Και ακόμα περισσότερο, ακόμα και αν η Γαλλική σκηνή είναι ενωμένη, κάθε τοπική σκηνή έχει μια ξεχωριστή ταυτότητα, το οποίο εγγυάται μια μεγάλη ποικιλία σε ήχους και ατμόσφαιρες – όπως ακριβώς τα τοπία αυτής της όμορφης χώρας. Με τη Νορβηγική σκηνή, είναι αναμφισβήτητα η Γαλλική σκηνή, αυτή που επηρέασε εμένα και τη μουσική μου περισσότερο.

La Hire: Πράγματι, δεν παίζουμε ζωντανά λόγω έλλειψης χεριών! Μέσα σε ένα μήνα, είχα δύο προτάσεις, και μία από αυτές ήταν για έξω από τη χώρα μου. Σου ραγίζει κάπως την καρδιά να πεις όχι. Ίσως να πάρουμε μερικούς μουσικούς στο μέλλον, αλλά δεν σκοπεύω να το κάνω προς το παρόν.

La Hire: Ξεκίνησα να συνθέτω τα επόμενα τραγούδια. Αν όλα πάνε καλά, θα πρέπει να είναι αρκετά για να κάνω ένα δίσκο μ’ αυτά, με τη βοήθεια μιας εταιρίας ελπίζω. Θα ήταν επίσης χαρά μου να κάνω ένα split με μια άλλη μπάντα, και είμαι ανοιχτός σε κάθε πρόταση. Δεν μπορώ να σου πω πολλά σχετικά με αυτό το καινούριο υλικό γιατί είναι μόνο η αρχή του. Επιπλέον, δεν ξέρω καν αν θα καταφέρω να κάνω τη μίξη μόνος μου ή αν θα πρέπει να ηχογραφήσω σε στούντιο. Αλλά, θεωρητικά , θα πρέπει να είναι στο ίδιο πνεύμα με το EP: ξέφρενο και μελαγχολικό, παθιασμένο και παγωμένο, μυστικιστικό και στενάχωρο, με άλλα λόγια: ρομαντικό.

La Hire: Ευχαριστώ για αυτή την συνέντευξη και για τη στήριξη. Αν δεν γνωρίζετε τους Aries, ελπίζω αυτή η συνέντευξη να σας έκανε ανυπόμονους να ανακαλύψετε τον κόσμο μας. Αν ήδη γνωρίζετε, ελπίζω να μάθατε μερικά πράγματα. Έχω λάβει πολύ στήριξη από τότε που βγήκε το EP, και θα ήθελα να ευχαριστήσω ξανά τον καθένα που συνείσφερε σ’ αυτό μέσω των κοινωνικών δικτύων ή με το να αγοράσει το “D’ombres et de flammes” σε cd ή ψηφιακά. Το κριάρι γεννήθηκε και αυτή είναι μόνο η αρχή.