Rites of Desecration & Demise

Η σκηνή της Σιγκαπούρης είναι σχεδόν άγνωστη σε μένα. Πέρα από δυο – τρεις αρκετά γνωστές μπάντες, δεν γνωρίζω ούτε αν έχει μεγάλη ούτε αν έχει καλή σκηνή. Παρ’ όλα αυτά με κυκλοφορίες όπως αυτή των Draconis Infernum, καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν καλές μπάντες κι εκεί. Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 2005 και αποτελείται από τρία μέλη. Το “Rites of Desecration & Demise” είναι ο δεύτερος ολοκληρωμένος δίσκος του συγκροτήματος που ακολουθεί τον πρώτο ολοκληρωμένο τους δίσκο το 2008 και ένα single το 2010. Στον δίσκο, ο οποίος περιέχει οχτώ συνθέσεις και μία διασκευή του “Satan my Master” των Bathory διάρκειας περίπου σαράντα πέντε λεπτών, η μπάντα παίζει ένα βίαιο, γρήγορο Thrash/Black με ενδιαφέροντα μεσαίας ταχύτητας περάσματα, ενώ σε μερικά σημεία φαίνονται οι επιρροές από το Σκανδιναβικό ήχο.

Αν και τα κομμάτια είναι μεγάλα σε διάρκεια, πέντε με έξι λεπτά το καθένα, είναι πολύ ενδιαφέροντα και κρατάνε την προσοχή του ακροατή αμείωτη. Αυτό συμβαίνει, αφ’ ενός, γιατί τα κομμάτια είναι πολύ καλά δομημένα, αφ’ εταίρου γιατί τα riff είναι ευθύβολα και πολύ ενδιαφέροντα. Επίσης οι αλλαγές και τα περάσματα κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέροντα τα κομμάτια. Τα riff έχουν πολλές επιρροές από το Σκανδιναβικό ήχο και έχουν αυτή την ευθύβολη Thrash αισθητική.

Οι κιθάρες είναι καθαρές και αποδίδουν πολύ καλά τα riff, ενώ το μπάσο προσθέτει αυτή τη βρωμιά και το βάθος που χρειάζεται ο ήχος. Τα ντραμς, που δεν σταματάνε σχεδόν ποτέ τα blast bit, μου έφεραν στο μυαλό παίξιμο που θα συναντούσα σε βάρβαρο Death Metal συγκρότημα. Γενικά όλα τα όργανα κάνουν πολύ καλή δουλειά. Τα φωνητικά είναι τραχιά, θυμωμένα Black Metal φωνητικά που κάνουν τις συνθέσεις ακόμα πιο βίαιες. Η παραγωγή είναι καθαρή, λίγο μπασάτη και σε συνδυασμό με την πολύ καλή μίξη, αναδεικνύει τα κομμάτια. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά και όπως καταλαβαίνουμε και από το φοβερό εξώφυλλο, αναφέρονται με cult ύφος σε Σατανισμό, τελετές και εκφράζουν αντιχριστιανικές ιδέες.

Ο δίσκος αυτός είναι βίαιος, παλιάς σχολής, χωρίς ανούσιες πολυλογίες και βαρετά περάσματα. Μπορεί να μην έχει καινούρια πράγματα να προσφέρει, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Είναι μία πολύ καλή κυκλοφορία από μία σκηνή που στους περισσότερους είναι άγνωστη και αξίζει την προσοχή σας. Πραγματικά αξίζει να τον αγοράσετε.