The Fiery Winds of Armageddon

Πόσα είναι τα πράγματα που μπορεί κανείς να καταλάβει για ένα δίσκο και κατ’ επέκταση για ένα συγκρότημα από τη γραφιστική δουλειά. Το εξώφυλλο, οι φωτογραφίες, τα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί, μπορούν να δώσουν πληροφορίες μέχρι και για τη μουσική κατεύθυνση ενός δίσκου. Δε λέω ότι αυτό ισχύει πάντα, αλλά σίγουρα ισχύει για τον καινούριο δίσκο των Serpentine Creation. Το τετραμελές συγκρότημα υπάρχει από το 2001 ενώ από το 2004 ονομάζονται Serpentine Creation, κατάγονται από τη Βουλγαρία και έχουν κυκλοφορήσει ένα split, ένα EP και δύο ολοκληρωμένους δίσκους. Το “The Fiery Winds of Armageddon” είναι ο δεύτερος δίσκος τους ο οποίος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2015 και περιέχει δέκα συνθέσεις περίπου σαράντα λεπτά. Όπως ανέφερα προηγουμένως, η γραφιστική δουλειά του δίσκου μπορεί να μας δώσει πολλές πληροφορίες για το τι πρόκειται να συναντήσουμε όσο αφορά στη μουσική του δίσκου. Από το εξώφυλλο μπορούμε να καταλάβουμε ότι το συγκρότημα ασχολείται με το Σατανισμό με μια πιο καταστροφική ματιά. Το χάος, η φωτιά και η καταστροφή κυριαρχούν. Μουσικά τώρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα παίζουν ένα πιο χαοτικό, ίσως με μια πιο εμπορική – επαγγελματική προσέγγιση, Black Metal.

Από το πρώτο κομμάτι μπορείς να καταλάβεις ότι οι υποθέσεις αυτές ήταν σωστές. Οι Serpentine Creation παίζουν ένα βαρύ, άλλοτε γρήγορο και χαοτικό, άλλοτε μεσαίας ταχύτητας και σκοτεινό Black Metal, το οποίο φέρνει στο μυαλό τον Black Metal ήχο που κυριαρχούσε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90. Πράγματι, η προσέγγιση του συγκροτήματος είναι πιο επαγγελματική χωρίς όμως να χάνεται η αυθεντικότητα ή ο αυθορμητισμός όταν χρειάζεται. Εδώ λοιπόν συναντάμε κυρίως μεσαίας ταχύτητας, ρυθμικά riff, αρκετά σκοτεινά, γεμάτα συναίσθημα και ατμόσφαιρα. Υπάρχουν ακόμα, αρκετά χαοτικά – γρήγορα ξεσπάσματα ενώ δεν λείπουν και τα όμορφα, αργά περάσματα. Συνθετικά το συγκρότημα έχει καταφέρει να γράψει πολύ ενδιαφέροντα riff, είτε αυτά είναι τα βαριά, μελωδικά με αρκετές Heavy Metal επιρροές riff, είτε είναι τα πιο γρήγορα, βαριά αλλά χαοτικά και καταστροφικά τους riff. Ίσως σε μερικά σημεία να σας φέρουν στο μυαλό τους Dimmu Borgir, χωρίς όμως να τους αντιγράφουν ή να τους θυμίζουν σε ενοχλητικό βαθμό. Τα κομμάτια έχουν το μέγεθος που χρειάζεται για να αναπτυχθούν πλήρως. Η δομή των συνθέσεων είναι αρκετά καλή και δεν κουράζει τον ακροατή.

Η μπάντα δείχνει ότι αποτελείται από καλούς μουσικούς καθώς η απόδοση των οργάνων είναι άψογη. Οι κιθάρες με τον βαρύ και ζεστό τους ήχο είναι αυτές που κυριαρχούν στις συνθέσεις και καταφέρνουν να δημιουργήσουν την ατμόσφαιρα, τα συναισθήματα και τις εικόνες που προσπαθεί το συγκρότημα να δώσει στον ακροατή μέσω της μουσικής του. Το μπάσο είναι έντονο και ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, ενώ οι γραμμές του είναι ενδιαφέρουσες. Τα ντραμς σε άλλα σημεία είναι αρκετά εντυπωσιακά με όμορφα γυρίσματα, βίαια ή ογκώδη blastbit και άψογο παίξιμο. Σε άλλα σημεία όμως είναι τυπικά, μινιμαλιστικά και ίσως κάπως βαρετά. Παρ’ όλα αυτά, και στα ντραμς έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά. Τα φωνητικά είναι αυτά τα φωνητικά που δεν μου αρέσει να ακούω. Είναι βαριά, μεταξύ Black και Death όμως είναι τελείως επίπεδα, ανέκφραστα και θα σας θυμίσουν πολλές άλλες μπάντες. Η παραγωγή βγάζει ένα ζεστό και βαρύ ήχο αλλά αρκετά σκοτεινό και απειλητικό. Η μίξη είναι πολύ καλή γιατί έχει προσπαθήσει και καταφέρει να διατηρήσει αυτόν τον συμπαγή χαρακτήρα των συνθέσεων και στον ήχο, χωρίς όμως να χάνεται και η ατομική υπόσταση του κάθε οργάνου. Τέλος, οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά και περιγράφουν την καταστροφή μετά τον Αρμαγεδδών και την εκδίκηση των δαιμόνων στο θεό και στους αγγέλους.

Σε γενική εικόνα ο δίσκος είναι αρκετά καλός. Το συγκρότημα έχει δημιουργήσει μουσική έτσι ώστε να απευθύνεται σε ολόκληρο το κοινό του ακραίου Metal. Σίγουρα όσοι ψάχνεται για μια αμιγώς Black Metal κυκλοφορία, ίσως να επιλέξετε κάτι διαφορετικό. Οι οπαδοί του πιο εμπορικού ήχου που θυμίζει Dimmu Borgir σίγουρα θα εκτιμήσετε την προσπάθεια.