Fall of Inner Sanctum

Αυτή είναι μια κυκλοφορία η οποία έρχεται από το κοντινό παρελθόν και από τη Λιθουανία, κάτι που από μόνο του προκαλεί ενδιαφέρον καθώς δεν υπάρχουν και τόσες μπάντες που παίζουν Black Metal από εκεί. Ο δίσκος ονομάζεται “Fall of Inner Sanctum” και κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2013, ενώ είναι ο δεύτερος ολοκληρωμένος δίσκος της τετραμελούς μπάντας Dark Ravage. Το συγκρότημα ξεκίνησε να παίζει μουσική από το 2003, αν και μόλις το 2005 κατάφερε να κυκλοφορήσει το πρώτο του ντέμο. Έχει ακόμα κυκλοφορήσει έναν ακόμα ολοκληρωμένο δίσκο το 2007 και ένα ντέμο το 2014. Το “Fall of Inner Sanctum” περιέχει οχτώ συνθέσεις παραδοσιακού Νορβηγικού Black Metal συνολικής διάρκειας περίπου πενήντα λεπτών. Το συγκρότημα, μουσικά, μας παρουσιάζει μια παγωμένη, αρκετά μελωδική και γεμάτη συναισθήματα εκδοχή του κλασικού Νορβηγικού – Σκανδιναβικού ήχου, η οποία δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα κλισέ και τα πολυακουσμένα μοτίβα του ήχου αυτού. Πόσο κακό μπορεί να κάνει αυτό σε ένα δίσκο;

Κατά τη γνώμη μου πολύ, καθώς οι επιρροές και τα κλισέ ενός ήχου δεν επιτρέπουν σε ένα συγκρότημα να αποτυπώσει τον χαρακτήρα του στις συνθέσεις ενώ περιορίζουν αρκετά και τη δημιουργική έκφραση του συγκροτήματος. Περνώντας στη μουσική της μπάντας, τα riff που συναντάμε εδώ είναι από μεσαίας ταχύτητας – ρυθμικά μέχρι πολύ γρήγορα. Το συναίσθημα που βγάζουν πάντα είναι παγωμένο, μελαγχολικό και αρκετά εσωτερικό, ενώ γενικά ο δίσκος σου δημιουργεί την αίσθηση μιας μακριάς περιπλάνησης μέσα σε παγωμένα – χιονισμένα τοπία. Τα riff είναι μακριά, μελωδικά και στα μεσαίας ταχύτητας σημεία θα σας φέρουν στο μυαλό dsBM. Στα πιο γρήγορα σημεία τώρα ίσως σας φέρουν στο μυαλό έναν επικό, μελωδικό και μεγαλοπρεπή Black Metal ήχο. Τα λίγα ατμοσφαιρικά περάσματα δείχνουν μια όμορφη, ατμοσφαιρική πλευρά του συγκροτήματος και κάνουν τη μετάβαση από τα διαφορετικά συναισθήματα πιο βατή. Η δομή των συνθέσεων είναι κάπως μονότονη και σε κάποια σημεία λίγο κουραστική, ενώ δεν βοηθάει και η διάρκεια των συνθέσεων που είναι μεγάλη (από πέντε μέχρι οχτώ λεπτά). Παρ’ όλα αυτά το συγκρότημα έχει μερικές αρκετά ενδιαφέρουσες αλλαγές που τονώνουν το ενδιαφέρον του ακροατή.

Όσο αφορά την απόδοση των οργάνων τώρα, το συγκρότημα δείχνει ότι ξέρει καλά να αποδίδει τη μουσική που συνθέτει, τόσο όσο αφορά στην απόδοση των οργάνων τεχνικά, όσο και την απόδοση των συναισθημάτων. Οι κιθάρες κυριαρχούν με το παγωμένο, άλλοτε γεμάτο θυμό, άλλοτε μελαγχολικό – θλιμμένο ύφος τους, αποδίδουν άψογα και με απόλυτη ακρίβεια το συναίσθημα των συνθέσεων. Το μπάσο είναι κάπως πιο χαμηλά στη μίξη και δεν ακούγεται καθαρά σε όλα τα σημεία. Στα σημεία που ακούγεται, έχει αρκετά ενδιαφέρουσες γραμμές. Τα ντραμς είναι παιγμένα με πολύ δυναμισμό και αρκετό πάθος ενώ από τεχνικής άποψης είναι άψογα. Τα φωνητικά είναι τραχιά Black Metal φωνητικά, απόλυτα μονότονα, χωρίς καμία αλλαγή ώστε να παρουσιάσουν τις διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις της μουσικής και γενικά κουράζουν αρκετά τον ακροατή. Η παραγωγή είναι καθαρή και κάπως επίπεδη, από τη μία πλευρά αφαιρεί το βάθος από τις συνθέσεις όμως από την άλλη τους προσδίδει ένα πολύ παγωμένο χαρακτήρα. Η μίξη έχει καταφέρει να βρει την ισορροπία μεταξύ των οργάνων και να δώσει στις συνθέσεις ένα συμπαγή χαρακτήρα χωρίς όμως να καταφέρνει να δώσει το βάθος που τους λείπει. Τέλος, οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά και δεν περιέχονται στο cd παρά μόνο ένας – δύο στίχοι από κάθε κομμάτι. Από τους λίγους που υπάρχουν και από το ύφος της μουσικής πιστεύω ότι εκφράζουν τις εσωτερικές, άλλοτε μελαγχολικές, άλλοτε θυμωμένες αναζητήσεις του συγκροτήματος.

Το “Fall of Inner Sanctum” αν και είναι ένας δίσκος που έχει αρκετά λάθη που τον κρατούν σε μέτριο επίπεδο, καθώς επίσης και την απόλυτη προσήλωση του συγκροτήματος στον κλασικό Black Metal ήχο, τόσο που πολλές φορές πνίγει την ίδια την προσωπικότητα και τη δημιουργικότητά του, έχει κάποια στοιχεία που μας δείχνουν κάτι περισσότερο. Ο συναισθηματισμός που καταφέρνουν να περάσουν μέσα από τις συνθέσεις τους στον ακροατή, οι εικόνες και η διαδρομή στα χιονισμένα τοπία και τα αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, μου δείχνουν ότι αυτό το συγκρότημα αν διορθώσει κάποια πράγματα και αφήσει τη δημιουργικότητά του πιο ελεύθερη, θα πετύχει να προσφέρει κάτι στον ακροατή. Ο δίσκος αυτός αν και δεν είναι κακός, δεν έχει να προσφέρει πολλά, γι’ αυτό τον προτείνω μόνο σε όσους ψάχνουν μόνο Σκανδιναβικό, επικό, μελωδικό, μελαγχολικό και παγωμένο Black Metal.