Monothéïsme : Le Grand Culte Mortifère

Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει στη Γαλλία τους τελευταίους μήνες. Από την αρχή του 2014 έχω πάρει μόνο καλούς δίσκους από τη Γαλλία. Ένας ακόμα είναι και αυτός των Sigillum Diabolicum που ονομάζεται “ Monothéïsme : Le Grand Culte Mortifère” και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2014. Το συγκρότημα αποτελείται από τρία μέλη και είναι μαζί πολλά χρόνια καθώς σχηματίστηκαν το 2002 και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει ένα ντέμο, ένα split και δύο ολοκληρωμένους δίσκους. Το “ Monothéïsme…” είναι ο δεύτερος δίσκος τους ο οποίος περιέχει εφτά συνθέσεις συνολικής διάρκειας περίπου μισής ώρας. Οι Sigillum Diabolicum, όπως γίνεται αντιληπτό και από τον τίτλο, μέσα από το δίσκο αυτό θέλουν να μας παρουσιάσουν ξεχωριστά την κάθε γνωστή μονοθεϊστική θρησκεία και να μας περάσουν το μήνυμά τους, κάτι που το κάνουν άψογα τόσο με τη μουσική του δίσκου όσο και με την όμορφη γραφιστική δουλειά, τις εισαγωγές και τα samples που έχουν χρησιμοποιήσει.

Εδώ, λοιπόν, ο ακροατής θα συναντήσει κλασικό Black Metal γεμάτο ενέργεια, με αρκετές Thrash αναφορές που σε διάφορα σημεία πηγαίνουν προς το πανκ και καταιγιστικά ξεσπάσματα. Τα riff αλλάζουν συχνά μέσα στα κομμάτια και σε ύφος και τρόπο παιξίματος δίνοντας μια αρκετά μεγάλη ποικιλία στις συνθέσεις. Θα συναντήσουμε από κλασσικά Thrash βίαια riff, σε ρυθμικά πανκ γεμάτα ενέργεια, άγρια και απειλητικά Black riff και μελωδικά Heavy riff. Όμως πέρα από την ποικιλία όσο αφορά στο ύφος, οι Sigillum Diabolicum έχουν καταφέρει να συνθέσουν ενδιαφέρουσες μελωδίες που τραβάνε την προσοχή του ακροατή. Τα κομμάτια, χρονικά έχουν μέτρια διάρκεια (περίπου πέντε λεπτά το καθένα), ποιοτικά όμως έχουν ακριβώς τη διάρκεια που χρειάζονται οι συνθέσεις ώστε να μην κουράζουν τον ακροατή και ταυτόχρονα να του δίνουν την αίσθηση της ολοκληρωμένης δουλειάς. Επίσης, η μπάντα έχει δουλέψει πολύ και την δομή των κομματιών ώστε όλες οι αλλαγές στο ρυθμό και στο ύφος των riff να γίνονται ομαλά και σαν να είναι η φυσική εξέλιξη του κομματιού.

Το συγκρότημα έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και στον ήχο τους. Από τη μία πλευρά όλα τα όργανα είναι παιγμένα άψογα, από την άλλη πλευρά και η παραγωγή και η μίξη βγάζουν πολύ καλό ήχο που ταιριάζει στο ύφος των συνθέσεων. Η παραγωγή είναι καθαρή και έχει υπογραμμίσει ελαφρώς τα μπάσα, σε συνδυασμό με την ισορροπημένη μίξη βγαίνει ένας γεμάτος και πολύ συμπαγής ήχος που σου επιτρέπει όμως να ακούσεις όλες τις λεπτομέρειες της σύνθεσης. Οι κιθάρες είναι καθαρές και βγάζουν ένα πολύ γεμάτο ήχο, αποδίδουν τα riff με το πάθος και την ενέργεια που χρειάζονται. Το μπάσο ακούγεται καθαρά και οι γραμμές του είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Και στα ντραμς έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με ενδιαφέρουσες γραμμές, που δεν γεμίζουν μόνο τον ήχο. Αυτό όμως που ξεχωρίζει στο δίσκο είναι τα φωνητικά. Ανάλογα με το συναίσθημα, το πάθος και την ένταση αλλάζουν από κραυγές σε δαιμονισμένα, τραχιά Black Metal φωνητικά. Ο τραγουδιστής έχει πολύ καλή έκφραση και καταφέρνει να μεταδώσει στον ακροατή όλο του το πάθος. Τέλος οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Γαλλικά και περιέχονται στο cd και νομίζω περιγράφουν τα δεινά που προκαλούν οι μονοθεϊστικές θρησκείες.

Τελειώνοντας, η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά των Sigillum Diabolicum μπορεί να μην έχει πρωτότυπες ή καινούριες ιδέες όμως προσφέρει πραγματικά καλοπαιγμένο και εμπνευσμένο Black Metal. Οι γεμάτες ενέργεια και ένταση συνθέσεις πιστεύω δεν θα αφήσουν κανένα Black Metal οπαδό αδιάφορο. Είναι ένας πολύ καλός δίσκος που πραγματικά αξίζει την προσοχή σας. Αγοράστε τον.