Voices of Funeral

Ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτός είναι ο τίτλος που ήρθε άμεσα στο μυαλό μου μόλις άκουσα το “Voices of Funeral”, το δεύτερο EP των SS – 18 από τη Ρωσία που ηχογραφήθηκε το 2008 και τελικά κυκλοφόρησε το 2010 σε πολύ περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Η κυκλοφορία αυτή περιέχει τέσσερα κομμάτια διάρκειας μόλις δεκαοχτώ λεπτών. Παρ’ όλο που το υλικό που μας παρουσιάζει το συγκρότημα είναι σύντομο σε διάρκεια, είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό του ήχου τους και παρουσιάζει άψογα τη φιλοσοφία και αυτό που θέλει να περάσει το συγκρότημα στον ακροατή μέσα από το συγκεκριμένο project. Και αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από μίσος, βία και καμένη γη. Μουσικά, οι SS-18 παίζουν γρήγορο, χαοτικό Black Metal που μπορεί να φέρει στο μυαλό συγκροτήματα όπως οι Marduk, οι Hate Forest και άλλα, προσεγγίζοντας όμως αυτό το μουσικό ύφος με μια industrial/ noise/ war ματιά που δημιουργεί ένα πολύ έντονο αποτέλεσμα.

Στα κομμάτια κυριαρχεί το στοιχείο της βίας, κάτι που φαίνεται σε πολλές πτυχές της μουσικής του συγκροτήματος. Τα riff είναι βίαια, γρήγορα, χαοτικά και πολεμικά, δημιουργούν τις πρώτες εικόνες πολέμου. Τα κομμάτια είναι σχετικά σύντομα σε διάρκεια, όσο ακριβώς πρέπει για να αποδώσουν τα συναισθήματα και τις εικόνες που δημιουργεί η μουσική χωρίς όμως να γίνουν κουραστικά. Πέρα από το μέγεθος, και η δομή των κομματιών είναι τέτοια που κρατάει τον ακροατή καθηλωμένο σε όλη τη διάρκεια του δίσκου. Οι industrial και noise αναφορές προσδίδουν στον ήχο ένα παγωμένο συναίσθημα και μια πιο χαοτική ατμόσφαιρα. Έτσι είναι σα να φτάνει στη μύτη του ακροατή η μυρωδιά της καμένης σάρκας σε συνδυασμό με τον βρώμικο καπνό της πυρκαγιάς, δημιουργεί εικόνες καμένων, διαμελισμένων πτωμάτων και εγκλωβίζει τον ακροατή σε ένα συναίσθημα πανικού και αγωνίας το οποίο δεν βρίσκει εκτόνωση.

Οι κιθάρες, αν και τα riff δεν έχουν ούτε κάποια δύσκολη τεχνική ή πολυπλοκότητα, είναι το όργανο που κυριαρχεί στις συνθέσεις. Ο ιδιαίτερος ήχος τους, άλλοτε βρώμικος, άλλοτε δυναμικός, άλλοτε μονότονος και παγωμένος, μεταδίδει τα συναισθήματα και τις εικόνες με απόλυτη ακρίβεια. Τα ντραμς είναι γρήγορα και βίαια, οι γραμμές τους είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, αν και ο ρυθμός τους είναι κυρίως καταιγιστικός. Το μπάσο δυστυχώς δεν ακούγεται καθόλου. Τα φωνητικά είναι ψιθυριστές, τραχιές κραυγές και έχουν πολύ πάθος και ωραία έκφραση. Η παραγωγή είναι τραχιά, ωμή, βρώμικη αλλά όχι μπάσα και ο ήχος που παράγεται είναι πρωτόγονος και ταιριάζει στο ύφος των συνθέσεων. Η μίξη δεν έχει δώσει σημασία στο μπάσο που έχει σχεδόν χαθεί από τα κομμάτια, έτσι οι συνθέσεις δεν έχουν το βάθος που θα ήθελα. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Ρώσικα και θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς Ρώσικα για να καταλάβει ότι αναφέρονται στην ολοκληρωτική καταστροφή του ανθρώπινου γένους.

Αυτό το EP είναι η πρώτη μου επαφή με τους SS – 18 και μου έκανε καλή εντύπωση. Δεν λέω ότι είναι κάτι πρωτότυπο ή κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει όμως ο τρόπος που η μπάντα συνθέτει τα κομμάτια και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που προσθέτουν στο ύφος τους, Industrial/ noise, κάνουν το δίσκο αρκετά ενδιαφέρον. Οι οπαδοί τους σίγουρα το έχετε αγοράσει. Οι υπόλοιποι, αν θέλετε να γνωρίσετε τη μπάντα, το “Voices of Funeral” είναι μια σύντομη αλλά καλή κυκλοφορία για να κάνετε την πρώτη σας επαφή με το συγκρότημα.