A halál és az iránytű

Μετά από το EP του 2016, ‘Land Beyond the Forest’, οι Siculicidium επιστρέφουν με ένα ακόμα, πιο σύντομο αυτή τη φορά, EP που ονομάζεται ‘A halál és az iránytű’. Οπότε, το δίδυμο από τη Ρουμανία, σε αυτό το EP παρουσιάζουν δύο καινούριες συνθέσεις, ηχογραφημένες μέσα στο 2018 και το 2019 και τελικά κυκλοφόρησαν στις 8 Απριλίου του 2019. Η διάρκεια του δίσκου είναι σχεδόν δεκαπέντε λεπτά και κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική που είναι υπεύθυνη για σχεδόν όλες τις κυκλοφορίες τους, τη Sun & Moon Records, σε μορφή 7” βινυλίου, σε δύο περιορισμένα χρώματα, σε 200 αντίτυπα το μαύρο και 100 το διάφανο. Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσεις είναι ότι εγκατέλειψαν την αγγλική γλώσσα ξανά, ενώ συνεχίζουν την ασπρόμαυρη προσέγγιση στο εξώφυλλο την οποία παρουσίασαν πρώτη φορά στον προηγούμενο δίσκο, αυτή τη φορά δημιουργήθηκε από τον Juha Vuorma, ένα ταλαντούχο καλλιτέχνη από τη Φινλανδία.

Μουσικά, αυτό είναι ένα ακόμα βήμα μπροστά, καθώς το συγκρότημα διατηρεί τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν όπως τα ρυθμικά, σχεδόν στρατιωτικά τύμπανα, τα punk-ικα περάσματα, τα μυστηριώδη φωνητικά και την ατμόσφαιρα τρόμου. Η επιρροή από τους Swans βρίσκεται και σε αυτή την κυκλοφορία, περιορισμένη σε μερικά περάσματα αλλά ακόμα πολύ έντονη. Τα riff εδώ, βγάζουν ένα ζεστό, σκοτεινό συναίσθημα, καθώς οι όμορφες, punk στροφές έχουν εμπλουτιστεί με μερικές αργές, southern και ανατολίτικες μελωδίες, που κάνουν τα κομμάτια πολύ ενδιαφέροντα. Η χρήση των οργάνων όπως η ακουστική κιθάρα, το βιολί ή η τρομπέτα, ένα στοιχείο που πραγματικά λάτρεψα στις συνθέσεις τους, είναι πάλι παρούσα και νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερή τους προσπάθεια στη χρήση αυτών των οργάνων. Σχεδόν έχουν τελειοποιήσει τον τρόπο που χρησιμοποιούν αυτούς τους διαφορετικούς ήχους σε συγκεκριμένα σημεία της σύνθεσης όπου η ατμόσφαιρα θα γίνει πολύ σκοτεινή και τρομακτική. Οι συνθέσεις είναι πιο πολύπλοκες με περισσότερες αλλαγές και όσο αφορά στο ρυθμό αλλά και στα riff και γενικώς στη δομή των κομματιών η οποία τώρα αποτελείται από περισσότερες γέφυρες και περισσότερα ενδιαφέροντα περάσματα.

Όλα τα όργανα είναι παιγμένα από τον Pestifier και τα φωνητικά από τον Béla Lugosi και όπως πάντα η απόδοσή τους είναι άψογη. Οι κιθάρες έχουν μεγάλη ακρίβεια και πάθος στο παίξιμό ενώ ο καθαρός και ζεστός ήχος τους, δίνει ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Το μπάσο είναι συμπαγές και υποστηρίζει τις συνθέσεις πολύ καλά, οι γραμμές του είναι απλές αλλά ενδιαφέρουσες. Δεν αναφέρεται αν τα υπόλοιπα όργανα είναι παιγμένα από καλεσμένους μουσικούς όπως στις προηγούμενες κυκλοφορίες, οπότε θα υποθέσω ότι ο Pestifier παίζει και αυτά και η απόδοσή του είναι σπουδαία. Τα τύμπανα έχουν εκείνη την επαναλαμβανόμενη, punk-ικη, στρατιωτική προσέγγιση, μόνο με τις απαραίτητες αλλαγές, δίνοντας μία μινιμαλιστική αλλά πολύ σταθερή απόδοση. Τα φωνητικά συνεχίζουν στο ύφος των προηγούμενων κυκλοφοριών, αν και νομίζω ότι σε αυτή είναι πιο βαθιά και πιο σκοτεινά. Πιστεύω ότι με αυτή την κυκλοφορία καθορίζουν τη νέα προσέγγισή τους όσο αφορά στον ήχο. Καθαρή παραγωγή με πινελιές ζεστού, μπάσου ήχου και μία ισορροπημένη μίξη που αναδεικνύει τις κιθάρες. Οι στίχοι είναι στα Ουγγρικά και δεν περιέχονται στο EP.

Μπορεί να φαίνεται ότι υπερβάλω, αλλά πιστεύω ότι αυτά τα δύο τραγούδια είναι οι πιο ολοκληρωμένες και ενδιαφέρουσες συνθέσεις που έχουν δημιουργήσει οι Siculicidium. Βέβαια, είναι μια κυκλοφορία μόνο με δύο τραγούδια αλλά δείχνουν πόσο σοβαροί είναι ακόμα, πόσο πολύ δουλεύουν και πόσο υπολογίζουν και εκτιμούν τους οπαδούς τους προσπαθώντας πάντα να εξελίσσονται, ακόμα και μετά από δεκαπέντε χρόνια από την πρώτη τους κυκλοφορία. Πραγματικά ανυπομονώ να ακούσω τον καινούριο τους ολοκληρωμένο δίσκο. Αυτή η κυκλοφορία είναι απαραίτητη για τους οπαδούς του συγκροτήματος αλλά επίσης θα είναι και ένα πολύ καλό ξεκίνημα για εκείνους από εσάς που δεν γνωρίζετε ακόμα τους Siculicidium.