Quand les couleurs s'estompent

Οι In the Mist είναι ένα πολύ καινούριο συγκρότημα από τη Γαλλική σκηνή, το οποίο δεν έχει κλείσει ούτε ένα χρόνο ζωής. Σχηματίστηκε φέτος (2014), αποτελείται από ένα μέλος και στις αρχές του Νοέμβριου κυκλοφόρησε τον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο με το όνομα “Quand les coulers s’ estompent”. Ο δίσκος περιέχει εννιά συνθέσεις συνολικής διάρκειας λίγο περισσότερο από τριάντα λεπτά. Όταν ο ακροατής πιάσει στα χέρια του το δίσκο, αμέσως καταλαβαίνει ότι εδώ έχει να κάνει με μια απλή παραγωγή που αποπνέει την παθιασμένη, ερασιτεχνική αισθητική του Black Metal όπως ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μπαίνοντας και στο κομμάτι της μουσικής, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για την συγκεκριμένη κυκλοφορία. Τραχύ, μελωδικό, μελαγχολικό Black Metal το οποίο στο ύφος θυμίζει Γαλλικές κυκλοφορίες του ’90 που χαρακτηρίζονταν από αυτό το μελαγχολικό και ταυτόχρονα παγωμένο και τραχύ ήχο.

Τα riff είναι τραχιά και βρώμικα δημιουργώντας αυτή τη χαρακτηριστική παγωμένη και ταυτόχρονα μελαγχολική ατμόσφαιρα. Οι ταχύτητες των riff είναι κυρίως μεσαίες με λίγα πιο αργά σημεία ενώ σχεδόν δεν υπάρχουν γρήγορα riff. Σίγουρα το πρώτο συγκρότημα που θα έρθει στο μυαλό του ακροατή είναι οι Mutiilation. Πραγματικά οι In the Mist έχουν επηρεαστεί αρκετά από τους Mutiilation καθώς τους θυμίζουν και όσο αφορά στον ήχο όμως και στον τρόπο που συνθέτουν. Παρ’ όλα αυτά, η ομοιότητα αυτή δεν με ενόχλησε αφού τα riff είναι ενδιαφέροντα και οι ατμόσφαιρα που δημιουργούν είναι αρκετά έντονη. Από την άλλη πλευρά, σχεδόν κάθε κομμάτι ξεκινάει με μια εισαγωγή, είτε απόσπασμα από ταινία, είτε απόσπασμα από άλλο κομμάτι, είτε απόσπασμα από κάποιο άλλο ηχητικό ντοκουμέντο όπως ειδήσεις. Αυτό λοιπόν δεν καταφέρνει κάθε φορά να σε βάλει μέσα στην ατμόσφαιρα των κομματιών αλλά τις περισσότερες φορές φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Τα κομμάτια είναι σχετικά σύντομα σε διάρκεια (από δύο μέχρι πέντε λεπτά) και είναι δομημένα πολύ καλά, τόσο που ακόμα και τα πιο σύντομα δίνουν την εντύπωση της ολοκλήρωσης στον ακροατή ενώ καταφέρνουν να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του σε όλη τη διάρκεια του δίσκου.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, ο ήχος είναι τραχύς και ακατέργαστος, όμως δεν ενοχλεί τον ακροατή και ταιριάζει απόλυτα στο ύφος των συνθέσεων. Επίσης η μίξη είναι πολύ καλή καθώς έχει πετύχει μια καλή ισορροπία μεταξύ των οργάνων. Όλα τα όργανα είναι παιγμένα με πάθος, ενώ αν προσέξει καλά ο ακροατής θα βρει λίγα λάθη κυρίως ρυθμικά. Παρ’ όλα αυτά, τα λάθη δεν με ενόχλησαν καθόλου και με μετέφεραν στην εποχή που το Black Metal χαρακτηριζόταν από το πάθος, την ατμόσφαιρα και τα άμεσα συναισθήματα που προκαλούσε στον ακροατή και όχι από την τεχνική, την ποιότητα του ήχου ή άλλες παρόμοιες μοντέρνες μαλακίες. Οι κιθάρες είναι βρώμικες και βγάζουν ένα πολύ τραχύ και ηλεκτρισμένο ήχο ενώ αποδίδουν άψογα τα συναισθήματα και την ατμόσφαιρα. Το μπάσο δεν ακούγεται καθαρά αλλά γεμίζει τον ήχο καλά. Τα ντραμς ενώ φαίνεται ότι δεν είναι το κανονικό όργανο του μουσικού, είναι παιγμένα σε αρκετά καλό επίπεδο με ελάχιστα ρυθμικά λάθη. Οι γραμμές τους είναι απλές και κυρίως κρατούν τον ρυθμό. Τα φωνητικά είναι τα τυπικά τραχιά, ακατέργαστα Black Metal φωνητικά που θα συναντούσαμε σε μια τέτοια κυκλοφορία, θυμίζουν πολύ Mutiilation. Τέλος, οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Γαλλικά και δεν περιέχονται στο cd.

Όπως όλοι καταλάβατε, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παλιάς σχολής κυκλοφορία, βγαλμένη κατευθείαν από τη Γαλλική σκηνή. Η ομοιότητα με τους Mutiilation είναι μεγάλη όμως δεν νομίζω ότι οι In the Mist ενδιαφέρονται να προσφέρουν κάτι άλλο. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα δίσκο – φόρο τιμής στον αγαπημένο τους ήχο και στις ρίζες της σκηνής που ανήκουν, κάτι που δεν με ενόχλησε καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Πιστεύω ότι οι οπαδοί του παλιού Γαλλικού ήχου θα εκτιμήσετε την κυκλοφορία αυτή. Αξίζει να την ακούσετε.