Kitab Al Awthan

Το “Kitab Al Awthan” είναι ο τρίτος δίσκος των Al Namrood από τη Σαουδική Αραβία, ο οποίος κυκλοφόρησε το 2012 και θέλει να ταξιδέψει τους ακροατές αυτή τη φορά στην Αραβία, πριν τη Βαβυλώνα, σε μία εποχή όπου η παγανιστική θρησκεία και πολιτισμός όριζαν τη ζωή των Αράβων, πριν, όπως αναφέρουν, έρθει ο ισλαμισμός με τις ψεύτικες υποσχέσεις του για φως και τυλίξει πάλι τους Άραβες στο σκοτάδι. Ο δίσκος ξεκινάει με μία μεγαλοπρεπή εισαγωγή και συνεχίζει με οχτώ συνθέσεις διάρκειας πενήντα λεπτών. Μουσικά, οι Al Namrood έχουν προσθέσει πιο έντονα Αραβικά στοιχεία ενώ τα Black Metal στοιχεία σχεδόν δεν υπάρχουν. Ξεκινώντας, λοιπόν, λέγοντας ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με Black Metal δίσκο, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε Αραβικό Metal ή Folk Metal, όσοι δεν ενδιαφέρεστε σταματήστε το διάβασμα εδώ.

Οι Al Namrood και σ’ αυτόν το δίσκο βγάζουν αυτή την αφόρητη, αποπνικτικά ζεστή ατμόσφαιρα που υπήρχε στους προηγούμενους δυο δίσκους όμως στο “Kitab Al Awthan” η ταχύτητα έχει μειωθεί, υπάρχουν πολύ λίγα γρήγορα σημεία, και τα στοιχεία από την παραδοσιακή Αραβική μουσική είναι πλέον εντονότερα. Μπορεί αυτός ο ήχος να μην είναι Black Metal, αφήνοντας όμως τις ταμπέλες και προσέχοντας τη μουσική θα συναντήσουμε αρκετές εμπνευσμένες μελωδίες και riff. Τα riff είναι μεσαίας ταχύτητας και πατάνε ξεκάθαρα πάνω σε παραδοσιακά, Αραβικά μουσικά μοτίβα, με λίγες εξαιρέσεις που τα riff είναι πιο άγρια και πιο Metal. Οι κιθάρες είναι καθαρές, αποδίδουν πολύ καλά το συναίσθημα των κομματιών. Η κιθάρες αλληλοσυμπληρώνονται με τα πλήκτρα τα οποία παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις και μάλλον αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της συνθετικής διαδικασίας των Al Namrood. Τα πλήκτρα άλλοτε έχουν έναν οξύ ήχο που θυμίζει σαντούρι και άλλοτε ένα πιο μεγαλοπρεπή – ατμοσφαιρικό και είναι καλοπαιγμένα. Το μπάσο απλά γεμίζει τον ήχο χωρίς να ακούγονται καθαρά οι γραμμές του. Αυτό που δεν μου άρεσε πολύ είναι τα ντραμς, ο ρόλος τους σ’ αυτό το δίσκο είναι εντελώς βοηθητικός, αφού οι γραμμές τους είναι λιτές, δίνοντας απλά το βασικό ρυθμό, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχουν πάρει τα παραδοσιακά κρουστά τα οποία υπάρχουν σε περισσότερα σημεία και ο ήχος τους είναι δυνατότερος.

Τα φωνητικά είναι τα ίδια με τους προηγούμενους δίσκους, βαριά Death/Black φωνητικά, αρκετά εκφραστικά και ενδιαφέροντα όμως αρκετές φορές ένιωσα ότι δεν ταίριαζαν στη μουσική. Η παραγωγή είναι δυνατή και μπασάτη, καθαρή και γενικά βγάζει ένα πολύ όμορφο και συμπαγή ήχο. Επίσης η μίξη είναι πολύ καλή με τις κιθάρες και τα πλήκτρα λίγο πιο δυνατά έχοντας πετύχει τη σωστή ισορροπία. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αραβικά και αναφέρονται στις θεότητες και στην παραδοσιακή θρησκεία των Αράβων πριν τον ισλαμισμό.

Ο τρίτος δίσκος των Al Namrood δείχνει ξεκάθαρα την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει το συγκρότημα, πιστό στην Αραβική παράδοση τόσο μουσικά όσο και θεματολογικά. Στο δίσκο αυτό δεν βρέθηκε η ισορροπία μεταξύ του Metal και του Αραβικού ήχου αλλά και πάλι ο δίσκος είναι αρκετά καλός. Οι οπαδοί των Al Namrood σίγουρα τον έχετε ήδη αγοράσει. Όσοι θα θέλατε να έχετε μια πρώτη γνωριμία με το συγκρότημα, θα σας πρότεινα να ακούσετε τον προηγούμενο δίσκο, ο οποίος μου άρεσε περισσότερο.