Huldufólk

Οι Ancient Oak είναι ένα περίεργο, μονομελές συγκρότημα από τη Ρωσία το οποίο σχηματίστηκε το 2011 και από τη στιγμή που ξεκίνησε δεν έχει σταματήσει να κυκλοφορεί υλικό. Μέσα στα τρία αυτά χρόνια, έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο ντέμο, ένα single, ένα EP και τρεις ολοκληρωμένους δίσκους. Τυχαίνει να έχω ακούσει την προηγούμενη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους, το Den Siste Bastion, έτσι ήξερα περίπου τι να περιμένω από το συγκρότημα αυτό. Στο Huldufólk, τον τρίτο τους ολοκληρωμένο δίσκο που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2013, συναντάμε έξι ορχηστρικά κομμάτια, στο ατμοσφαιρικό ύφος που χαρακτηρίζει τη μπάντα. Μουσικά λοιπόν, παίζουν ατμοσφαιρική μουσική με αρκετά μελαγχολικό συναίσθημα συνδυάζοντας διάφορες μορφές της ατμοσφαιρικής Metal μουσικής, με πολλές αναφορές, βέβαια, στο Black Metal, χωρίς όμως να μπορεί να κατηγοριοποιηθεί στο είδος αυτό.

Όλος ο δίσκος κινείται σε μεσαία και αργή ταχύτητα ενώ σε όλο το δίσκο μόνο σε ένα σημείο οι ταχύτητα θα γίνει γρήγορη και βίαιη χωρίς όμως αυτό να έχει συνέχεια. Τα riff είναι μελωδικά και απόλυτα ατμοσφαιρικά. Πραγματικά αυτό το ύφος μουσικής μου φέρνει στο μυαλό μια ζεστή νύχτα στο τέλος του καλοκαιριού. Η ατμόσφαιρα βγάζει συναισθήματα γλυκιάς μελαγχολίας και μιας πολύ οικίας ζεστασιάς και ασφάλειας. Ο δίσκος καταφέρνει να δημιουργήσει εικόνες από τη φύση και το πέρασμα από το ένα φυσικό φαινόμενο στο άλλο, από τη βία στη μελαγχολία, από την ελαφριά ψύχρα στην ζέστη. Παρ’ όλο που ο δίσκος δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα έχει και μερικά μειονεκτήματα. Η έλλειψη των φωνητικών, η μεγάλη διάρκεια των κομματιών όπως επίσης και η ambient φιλοσοφία όσο αφορά στην εξέλιξή τους και τέλος η επανάληψη ιδεών από κομμάτι σε κομμάτι, κουράζει αρκετά τον ακροατή.

Όσο αφορά στον ήχο, δεν γνωρίζω αν φταίει η κασέτα, αλλά η παραγωγή βγάζει ένα πολύ μπάσο, βαρύ αλλά ταυτόχρονα πολύ βρώμικο αποτέλεσμα που σε σημεία γίνεται ενοχλητικό. Η μίξη από την άλλη πλευρά είναι πολύ καλή καθώς όλα τα όργανα ακούγονται και διατηρείται η ισορροπία σε όλο το δίσκο. Οι κιθάρες είναι μελαγχολικές, παιγμένες βαριά αλλά βγάζοντας πολύ συναίσθημα και αποδίδοντας τις εικόνες με ακρίβεια. Το μπάσο ακούγεται, είναι βρώμικο και αυτό δυσκολεύει την ακρόαση, ενώ οι γραμμές του είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και είναι κρίμα που σε μερικά σημεία χάνονται λόγω του βρώμικου ήχου. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα ντραμς. Ενώ οι γραμμές τους είναι ενδιαφέρουσες, με όμορφα, ογκώδη, μεσαίας ταχύτητας σημεία και γρήγορα περάσματα, ο βρώμικος ήχος τα κάνει να χάνονται σε κάποια σημεία. Γενικά οι Ancient Oak έχουν κάνει καλή δουλειά όσο αφορά στις γραμμές των οργάνων, η οποία σχεδόν καταστρέφεται από το κακό αποτέλεσμα στην ποιότητα του ήχου.

Τελειώνοντας, νομίζω ότι ο καινούριος ολοκληρωμένος δίσκος των Ancient Oak είναι χειρότερος από τον προηγούμενο και γενικά κινούνται ακόμα σε αρκετά μέτριο επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά δείχνουν ότι δουλεύουν και προσπαθούν να εξελίξουν το ταλέντο τους. Το μέλλον θα δείξει αν μπορούν να μας προσφέρουν μια ολοκληρωμένη σε όλα τα επίπεδα κυκλοφορία. Οι οπαδοί του ήχου που περιέγραψα πιο πάνω και του συγκροτήματος, ακούστε το δίσκο. Οι υπόλοιποι αποφύγετε.