Sword of Revenge

Πολλές φορές ψάχνοντας τη δισκοθήκη μου για να βρω κάτι να ακούσω, συνήθως το μάτι μου πέφτει σε δίσκους που είχα αγοράσει παλιά και δεν τους είχα δώσει σχεδόν καμία σημασία μέχρι που τους ξέχασα. Πρόσφατα λοιπόν έπεσα πάνω στο “Sword of Revenge”, τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο των Andras από τη Γερμανία τον οποίο, όπως καταλάβατε, όταν τον αγόρασα πίσω στο 1999 που κυκλοφόρησε, τον άκουσα δύο-τρεις φορές και δεν ξανά ασχολήθηκα. Η μπάντα στο δίσκο αυτό αποτελείται από τέσσερα μέλη, ενώ η κυκλοφορία περιέχει δεκαπέντε συνθέσεις από τις οποίες οι δύο είναι ατμοσφαιρικές εισαγωγές παιγμένες στα πλήκτρα. Όπως φανταζόμαστε ήδη από το πολύ όμορφο εξώφυλλο η μουσική του δίσκου είναι τραχύ, άγριο αλλά απόλυτα επικό Black Metal όχι όμως με τον τρόπο που ίσως έχουμε συνηθίσει από άλλες μπάντες του είδους.

Σίγουρα ο δίσκος αυτός έχει τα δικά του στοιχεία και προσωπικότητα. Τα riff που θα συναντήσουμε είναι κυρίως μεσαίας ταχύτητας, με σαφείς επιρροές από τον κλασικό Heavy/Epic ήχο τις δεκαετίας του 80, χωρίς όμως να λείπουν τα γρήγορα και τραχιά Black Metal, άγρια σημεία ή τα αργά περάσματα. Πρώτα απ’ όλα τα πολύ ενδιαφέροντα και εμπνευσμένα riff, η ποικιλία τους και η δομή των κομματιών που είναι τέλεια, κάνουν όλες τις συνθέσεις πολύ ενδιαφέρουσες ενώ στη μία ώρα μουσικής ελάχιστα είναι τα σημεία που μπορεί να κουράσουν τον ακροατή. Σε όλα τα όργανα έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και ειδικά στις κιθάρες. Ο ήχος τους είναι παραμορφωμένος και τραχύς. Τεχνικά είναι άψογες αποδίδοντας τα riff με ακρίβεια, ενώ δεν χάνουν σε συναίσθημα. Ο ήχος του μπάσου ακούγεται καθαρά και οι γραμμές του είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και όταν γεμίζει τη σύνθεση και όταν παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αντίθετα, αν και δεν υπάρχουν λάθη και ο ήχος των τυμπάνων είναι πολύ καλός, οι γραμμές τους μου φάνηκαν αρκετά απλές και σε διάφορα σημεία μου δεν γέμιζαν καλά τον ήχο.

Τα φωνητικά είναι τα τυπικά, τραχιά Black Metal φωνητικά, με την εκφραστικότητα και το συναίσθημα που πρέπει, πολύ καλά αλλά όχι κάτι που δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Τέλος, τα πλήκτρα χρησιμοποιούνται σε πολύ λίγα σημεία, έχουν όμορφες επικές γραμμές, δημιουργούν εικόνες και κάνουν το συναίσθημα πιο έντονο. Ένα άλλο δυνατό σημείο του δίσκου είναι ο ήχος του. Η παραγωγή είναι κάπως μπασάτη και απόλυτα καθαρή, κάτι που μπορεί να μη θυμίζει Black Metal όμως ταιριάζει άψογα στο ύφος της μουσικής. Επίσης η μίξη ισορροπεί τον ήχο όλων των οργάνων ώστε ο ακροατής να μπορεί να τα ακούσει όλα καθαρά χωρίς όμως να χάνεται ο συμπαγής χαρακτήρας των συνθέσεων. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά όμως δεν περιέχονται στο δίσκο. Από τους τίτλους και το εξώφυλλο καταλαβαίνω ότι είναι επικοί και αναφέρονται σε μάχες, σπαθιά κ.τ.λ.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι ο ακροατής πρέπει να δίνει ξανά την ευκαιρία σε ένα δίσκο που είχε φανεί μέτριος ή κακός, να αποδείξει την αξία του, αν αυτή υπάρχει. Ο δεύτερος δίσκος των Andras είναι πολύ ενδιαφέρον και ικανοποιητικός όσο αφορά στο μέγεθος. Θα ικανοποιήσει σίγουρα τους οπαδούς του επικού ήχου. Αγοράστε τον ή τουλάχιστον ακούστε τον.