Worshipers of the Apocryphal Ages

Οι Hell Poemer είναι μία Ελληνική μπάντα που υπάρχει από το 2005 και παίζει Black Metal επηρεασμένο από την Ελληνική σκηνή και κυρίως από Rotting Christ.

Εδώ έχουμε την τελευταία τους κυκλοφορία που είναι η επανέκδοση των δύο πρώτων τους ντέμο. Οι κιθάρες είναι ρυθμικές κυρίως με μερικά γρήγορα ξεσπάσματα. Τα ντραμς και το μπάσο γεμίζουν τον ήχο πολύ καλά χωρίς όμως να είναι κάτι το διαφορετικό. Τα πλήκτρα είναι μελωδικά, σε αρκετά σημεία ακούγονται πιο μπροστά από τα υπόλοιπα όργανα. Τα φωνητικά είναι ίδια με Rotting Christ, περασμένα από φίλτρα και στουντιακή επεξεργασία πράγμα που δεν μου αρέσει καθόλου αλλά επίσης έχουν πρόβλημα και στην ερμηνεία: Δεν είναι καθόλου εκφραστικά και τα διακρίνει μία μονοτονία. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου είναι μία εισαγωγή μικρή σε διάρκεια και χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Το δεύτερο κομμάτι είναι γρήγορο με μεσαίας ταχύτητας περάσματα που θυμίζει πολύ Rotting Christ δεύτερης περιόδου. Δηλαδή πιο εμπορικές μελωδίες, χαρούμενα πλήκτρα και σόλο. Το τρίτο κομμάτι είναι μεσαίας – αργής ταχύτητας, έχει ένα πολύ ενδιαφέρον μελαγχολικό riff όμως και αυτό κινείται σε πιο εμπορικές Rotting Christ φόρμες. Το τέταρτο κομμάτι είναι μακράν το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Ξεκινάει και αυτό με το συνηθισμένο Rotting Christ ύφος αλλά κάπου στη μέση κάνει ένα από τα καλύτερα γυρίσματα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια: Επικό, παγωμένο, δυναμικό. Τα δύο επόμενα κομμάτια είναι από το πρώτο ντέμο της μπάντας και υπάρχουν μεγάλες αλλαγές στον ήχο. Τα κομμάτια είναι περισσότερο μεσαίας ταχύτητας ενώ φαίνεται ότι το συγκρότημα έχει επηρεαστεί περισσότερο από Varathron. Εδώ τα φωνητικά είναι πολύ καλύτερα. Και τα δύο κομμάτια είναι πολύ καλά και νομίζω ότι τους προτιμώ με αυτό το στυλ.

Η παραγωγή στα πρώτα κομμάτια είναι καθαρή, ακούγονται όλα τα όργανα μόνο που κάποιες φορές τα πλήκτρα είναι αρκετά μπροστά. Στα επόμενα κομμάτια η παραγωγή είναι πιο σκοτεινή και πιο θολή αλλά ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα των κομματιών. Γενικά ο δίσκος παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ειδικά τα τρία τελευταία κομμάτια. Δεν θα έλεγα ότι πρέπει να αποκτήσετε το δίσκο αυτό αλλά είναι καλή προσπάθεια και πιστεύω θα αρέσει σε πολλούς.