Impious Circles

Οι Winter Axe είναι μια διμελής μπάντα από τις Η.Π.Α. που είναι ενεργή από το 2002. Παρά τα τόσο χρόνια στη μουσική, έχουν καταφέρει να κυκλοφορήσουν μόλις δύο ντέμο και δύο EP. Πριν από λίγο καιρό, συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2015, επιστρέφουν με το δεύτερο EP τους που έχει το όνομα “Impious Circle” και περιέχει τρία Metal κομμάτια και ένα ορχηστρικό συνολικής διάρκειας περίπου δέκα τεσσάρων λεπτών. Το συγκρότημα υποστηρίζει ότι ανήκει στο Black Viking Metal, κάτι το οποίο δεν φαίνεται στην κυκλοφορία αυτή. Οι συνθέσεις που περιέχονται στο “Impious Circle” μας παρουσιάζουν ένα μελωδικό Metal το οποίο βγάζει νοσταλγικά, ζεστά, ρομαντικά και φωτεινά συναισθήματα. Η μόνη σχέση του δίσκου με το Black Metal είναι τα τραχιά φωνητικά. Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή.

Τα riff είναι ρυθμικά και απόλυτα μελωδικά ενώ υπάρχουν ένα ή δύο σημεία στα οποία γίνονται κάπως πιο γρήγορα χωρίς όμως να αλλάζει το συναίσθημα. Είναι αρκετά απλά στη δομή και την τεχνική τους και ο στόχος τους είναι να προσφέρουν εικόνες και συναισθήματα στον ακροατή, κάτι που το κάνουν καλά. Ο δημιουργός τους φαίνεται ότι έχει προσπαθήσει να δώσει ποικιλία και να αποφύγει την επανάληψη των ίδιων riff ή ιδεών, κάτι που το καταφέρνει σε αρκετά μεγάλο βαθμό αν λάβουμε υπόψη και την πολύ απλή, ως και μινιμαλιστική προσέγγιση που έχει στη σύνθεση. Σε μεγαλύτερης διάρκειας δίσκο ίσως και να είχε πρόβλημα αλλά αυτό δεν αφορά αυτή την κυκλοφορία. Χωρίς να διαβάσεις τους στίχους, οι εικόνες που θα σου έρθουν στο μυαλό είναι εικόνες από δάση με πυκνή βλάστηση, λίμνες, ποτάμια και γενικά εικόνες από τη φύση με έντονα χρώματα και πολύ φως. Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι μια γλυκιά μελαγχολία η οποία δίνει μια πιο δραματική πλευρά στα κομμάτια. Οι συνθέσεις είναι ικανοποιητικές, όσο αφορά στο μέγεθος τους, καθώς οι ιδέες παρουσιάζονται αναλυτικά αλλά χωρίς να γίνονται κουραστικές. Έτσι ο ακροατής μπορεί εύκολα να μπει και να ζήσει αυτή τη σύντομη αλλά όμορφη εμπειρία που του προσφέρει το συγκρότημα.

Τα όργανα δεν έχουν τίποτα το έντονο ή το διαφορετικό που θα σας τραβήξει την προσοχή. Είναι τόσο μινιμαλιστικά και απλά παιγμένα όσο και τα riff. Η κιθάρα είναι το κεντρικό όργανο γύρω από το οποίο περιστρέφονται τα πάντα στο δίσκο. Η κιθάρα είναι αυτή που θα περάσει το συναίσθημα και θα δημιουργήσει τις εικόνες με το καθαρό και ζεστό της ήχο και το γλυκό παίξιμο της. Κάποια πλήκτρα που υπάρχουν εδώ κι εκεί προσθέτουν περισσότερη ζωντάνια και συναισθηματισμό στις συνθέσεις. Το μπάσο ακούγεται καθαρά, ενώ γεμίζει όμορφα των ήχο χωρίς να χάνεται αυτό το καθαρό – ατμοσφαιρικό στοιχείο της κιθάρας. Τα ντραμς μαζί με τα φωνητικά αποτελούν τα δύο χειρότερα στοιχεία του δίσκου. Από τη μία οι γραμμές των ντραμς είναι απόλυτα απλές και επαναλαμβανόμενες ενώ ο ήχος τους αρκετά μονότονος. Σου δίνει την εντύπωση ότι προέρχονται από ντραμ μασίν. Από την άλλη τα φωνητικά είναι τραχιά αλλά παραμορφωμένα και βρώμικα με τεχνητούς τρόπους κάτι που τα κάνει να ακούγονται ασύνδετα με τη συνολική αίσθηση που αφήνει ο δίσκος. Η παραγωγή είναι καθαρή και ζεστή ενώ ο ήχος που βγαίνει είναι ζεστός – μελαγχολικός. Η μίξη είναι αρκετά καλή καθώς έχει τονίσει την κιθάρα, ενώ και τα άλλα όργανα είναι ευδιάκριτα. Τέλος οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά και περιέχονται στο cd που έλαβα, ενώ περιγράφουν τις ανησυχίες τους σχετικά με τη θρησκεία, τον πόλεμο και εξιστορούν επικές ιστορίες.

Η καινούρια προσπάθεια των Winter Axe νομίζω ότι έχει αρκετά καλά στοιχεία αλλά και αρκετά ενοχλητικά. Σίγουρα το συναίσθημα και οι εικόνες που μπορούν να δημιουργήσουν και να προσφέρουν στον ακροατή είναι πολύ ζωντανές και έντονες. Αντίθετα, τα προβλήματα που ανέφερα πιο πάνω σχετικά με τα ντραμς και τα φωνητικά μπορεί να αποτελέσουν στοιχείο που να αποσπά τόσο πολύ την προσοχή του ακροατή που να μην μπορέσει να πάρει όσα μπορούν να του δώσουν οι συνθέσεις. Όσοι ψάχνετε μελωδικό, ζεστό Metal με Black φωνητικά ακούστε το. Οι υπόλοιποι αποφύγετε.