The Streams of Terror

Είναι κάποιες φορές που απορώ με την έμπνευση και την όρεξη για δημιουργία μερικών συγκροτημάτων. Τρανό παράδειγμα είναι οι Misanthropic Art από τη σκηνή του Stavropol της Ρωσίας. Από τότε που σχηματίστηκαν κυκλοφορούν υλικό κάθε χρόνο και σε καλό επίπεδο. Ο καινούριος τους δίσκος έχει το όνομα The Streams of Terror και μπορεί να κυκλοφόρησε δύο χρόνια μετά το πολύ καλό Black Spring όμως είναι διπλός δίσκος. Το πρώτο cd περιέχει οχτώ κομμάτια και διαρκεί πενήντα πέντε λεπτά και το δεύτερο τέσσερα και διαρκεί είκοσι πέντε. Η μουσική που μας παρουσιάζει το μονομελές συγκρότημα ακολουθεί τα σκοτεινά, industrial μονοπάτια που βάδιζε μέχρι τώρα, πηγαίνοντας τη συνθετική τους ικανότητα λίγο πιο μακριά.

Εδώ λοιπόν εντύπωση θα προκαλέσουν τα μελαγχολικά σημεία με την ακουστική κιθάρα, τα περάσματα με τα χορωδιακά φωνητικά ή οι αναφορές σε καθαρά ηλεκτρονική, ακόμα και στην ανατολίτικη μουσική. Από την άλλη πλευρά, τα riff είναι βαριά και ατμοσφαιρικά, κυρίως μεσαίας και γρήγορης ταχύτητας έχουν επιρροές από Emperor όμως συνδυάζονται άψογα με σκοτεινά ambient στοιχεία που τους δίνουν έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Επίσης, τα industrial στοιχεία είναι εδώ, δίνουν αυτή την παγωμένη και ταυτόχρονα σκληρή μεταλλική υφή που μαζί με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι συνθέσεις, σχηματίζουν πολύ ζωντανές εικόνες στο μυαλό του ακροατή. Οι συνθέσεις είναι μεγάλες σε διάρκεια, όμως επιδρούν στην ψυχολογία του ακροατή τόσο έντονα που δεν σε αφήνουν να βγεις έξω από τα στενά μεταλλικά τείχη του κόσμου που έχουν δημιουργήσει. Ακόμα, η δομή των κομματιών είναι αρκετά καλή καθώς υπάρχουν αρκετές εναλλαγές στα riff και στην ατμόσφαιρα που άλλοτε είναι ψυχρή και σκληρή, άλλοτε προκαλεί πανικό λόγω του παρανοϊκού και χαοτικού της ύφους, ενώ άλλοτε προκαλεί φόβο, το φόβο που νιώθει κάποιος χαμένος σε άγνωστο τόπο που δεν έχει καθόλου φως.

Τα όργανα είναι παιγμένα άψογα. Οι κιθάρες έχουν καθαρό ήχο και ο ακροατής μπορεί να ακούσει κάθε νότα χωρίς δυσκολία και παράλληλα δεν χάνουν το σκοτεινό χαρακτήρα τους. Το μπάσο είναι κάπως πιο βρώμικο από τις κιθάρες, μπορεί να μην ακούγονται καθαρά οι γραμμές του όμως δίνει μια σκοτεινή και άγρια ομορφιά στις συνθέσεις. Τα ντραμς έχουν αρκετά ενδιαφέρουσες γραμμές, γρήγορα και δυναμικά ξεσπάσματα, ογκώδη και βαριά περάσματα που γεμίζουν και δίνουν βάθος στον ήχο με την διπλή μπότα. Είναι παιγμένα με ακρίβεια και άνεση και δίνουν στις συνθέσεις τη σιγουριά και τη σταθερότητα που χρειάζονται. Τα φωνητικά είναι τραχιά Black Metal φωνητικά στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, σε μερικά σημεία γίνονται βαριά, ενώ σε ένα σημείο συναντάμε και χορωδιακά φωνητικά. Η παραγωγή είναι καθαρή και τραχιά ώστε αποδώσει τον industrial χαρακτήρα που έχουν οι συνθέσεις. Η μίξη είναι καλή καθώς υπάρχει ισορροπία μεταξύ των οργάνων τα οποία συνδυάζονται πολύ όμορφα ώστε να βγάλουν αυτό το βαρύ, σκοτεινό θόρυβο χωρίς όμως να χάνονται οι γραμμές των οργάνων. Τέλος, οι στίχοι στον πρώτο δίσκο είναι γραμμένοι στα Ρώσικα ενώ στο δεύτερο στα Αγγλικά και περιγράφουν φανταστικές εικόνες ίσως από το μέλλον, ένα μέλλον σκοτεινό και βίαιο.

Οι Misanthropic Art έχουν καταφέρει να γίνουν, τουλάχιστον στη συνείδησή μου, μια σταθερή αξία. Έχουν αποδείξει ότι με κάθε καινούριο δίσκο τους θα κάνουν και ένα βήμα μπροστά, μπορεί μικρό αλλά σημαντικό. Κάθε τους δίσκος δίνει στον ακροατή να καταλάβει ότι η μπάντα, πέρα από ταλέντο και συνθετική ικανότητα, δουλεύει πολύ ώστε να καταφέρει κάθε φορά να ξεπερνάει τον εαυτό της. Με το απόκοσμο ύφος τους μπορούν να παρασύρουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή στο σκληρό και σκοτεινό κόσμο τους. Οι Misanthropic Art είναι ένα συγκρότημα που πραγματικά αξίζει την προσοχή σας. Ακούστε και αγοράστε τον.