Arist:Stromptha
Country:Γροιλανδία
Type:Full-length
Release date:24/03/2020
Label:Satanath Records / Pest Records
Format:CD
Limitation:500 copies

Endura Pleniluniis

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (No Ratings Yet)
Loading...
  • 1.
    De sang et de brouillard09:33
  • 2.
    Au bout du tunnel: La nuit et la neige09:19
  • 3.
    Que les corbeaux forgent la tempête09:53
  • 4.
    Le passage aux fleurs08:36
  • 5.
    Brûle, prairie de roses09:15
  • 6.
    Quand le cornu moissonera09:45

The Review

Οι Stromptha είναι ένα μονομελές συγκρότημα, που σχηματίστηκε στην Γροιλανδία το 2009 και αργότερα μετακινήθηκε στη Γαλλία. Τα πρώτα πέντε χρόνια του project δεν ήταν τόσο παραγωγικά όσο τα επόμενα, καθώς το συγκρότημα κατάφερε να κυκλοφορήσει το πρώτο του EP το 2015. Από τότε ο J, ο υπεύθυνος μουσικός πίσω από τους Stromptha, έχει κυκλοφορήσει ένα split, ένα demo και δύο ολοκληρωμένους δίσκους. Το Endura Pleniluniis είναι ο δεύτερος ολοκληρωμένος δίσκος του συγκροτήματος, αρχικά κυκλοφόρησε ως ανεξάρτητη κυκλοφορία, μάλλον για λόγους παρουσίασης, σε έκδοση digipak CD περιορισμένη σε 75 αντίτυπα στις 21 Ιουνίου του 2020 και απλά με το όνομα “Endura”. Η έκδοση που έλαβα είναι η δεύτερη, η οποία κυκλοφόρησε στις 24 Μαρτίου του 2020 από τη Satanath Records και την Pest Records σε μορφή CD περιορισμένη στα 500 αντίτυπα, με καινούριο mastering και ήχο όπως δηλώνεται στο booklet. Ο δίσκος περιέχει έξι κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου πενήντα εφτά λεπτών. Η γραφιστική δουλειά είναι όμορφη, παρουσιάζοντας μέρη μιας χειροποίητης ζωγραφιάς σε στυλ κόμικς. Στο εξώφυλλο μπορείτε να δείτε ένα μέρος της ζωγραφιάς, που δείχνει ένα κρύο, νεκρό δάσος και το φεγγάρι από πάνω να φωτίζει τη νύχτα. Μέσα στο CD, θα δείτε τον υπόλοιπο πίνακα, ένα μισοπεθαμένο κορίτσι με μορφή ελφ με ένα τρίτο μάτι στο μέτωπο που σας κοιτάζει. Από τη γραφιστική δουλειά, παρόλο που δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι θα πρέπει να περιμένεις, σε βάζει σε μία κρύα, μελαγχολική, ίσως νοσταλγική διάθεση.

Ο δίσκος είναι χωρισμένος σε δύο μέρη με τρία κομμάτια το καθένα και οι διαφορές μεταξύ των δύο κομματιών είναι προφανείς αλλά όχι ξένες ως προς το γενικό ύφος του συγκροτήματος. Η μουσική που παρουσιάζουν οι Stromptha στο πρώτο μέρος είναι ατμοσφαιρικό, μελωδικό με διάφορα γρήγορα ξεσπάσματα, υπάρχουν ισχυρές αναφορές στο gothic, ειδικά όσο αφορά τα καθαρά, βαθιά φωνητικά και τα ατμοσφαιρικά περάσματα. Τα συναισθήματα και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται σε αυτά τα τραγούδια είναι καταθλιπτική και πεσιμιστική, δίνοντας μία γλυκόπικρη, μελαγχολία ως αποτέλεσμα. Στο δεύτερο μέρος, οι goth – rock και post – punk επιρροές γίνονται ισχυρότερες, επίσης αναγνώρισα μερικές electro-industrial αναφορές που αναμειγνύονται στο σύνολο. Εδώ, το Black Metal ύφος είναι κρυμμένο μέσα στα πιο καταθλιπτικά περάσματα και γέφυρες. Υποθέτω ότι οι προθέσεις του καλλιτέχνη, στο πρώτο μισό του δίσκου, είναι να παρουσιάσει το τραχύ και καταθλιπτικό σκηνικό στο οποίο είναι παγιδευμένος και το πως αγωνίζεται για να βγει από αυτό, ενώ στο δεύτερο, έχει αποδεχτεί τη μοίρα του και τα συναισθήματά του μετασχηματίζονται και πλέον έχουν μια πιο μελαγχολική και γλυκόπικρη γεύση.

Όσο αφορά στον ήχο, ο δίσκος έχει μία ζεστή, μπασάτη παραγωγή, η μίξη είναι σχετικά επίπεδη προβάλλοντας τις κιθάρες ενώ τα υπόλοιπα όργανα έχουν κάπως πιο ασαφή ήχο. Τα πλήκτρα βρίσκονται κάπου στο παρασκήνιο, υποστηρίζοντας την ατμόσφαιρα, το μπάσο σχεδόν δεν ακούγεται, ενώ τα τύμπανα έχουν έναν όμορφο, βαθύ ήχο και οι γραμμές τους είναι μινιμαλιστικές με ενδιαφέρουσες αλλαγές. Οι κιθάρες, και οι ηλεκτρικές και οι ακουστικές, έχουν μια πολύ παθιασμένη απόδοση δίνοντας την ένταση που χρειάζονται οι συνθέσεις. Τα φωνητικά είναι τραχιά Black Metal φωνητικά στα πιο σκοτεινά, πιο βίαια σημεία και καθαρά, βαθιά στα πιο μελαγχολικά που θυμίζουν τους Fields of the Nephilim. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Γαλλικά και περιέχονται στο booklet. Από τα λίγα πράγματα που κατάφερα να καταλάβω, είναι σκοτεινά ποιήματα που μιλάνε για τη ζωή, την κατάθλιψη και τη φύση.

Είμαι κάπως διστακτικός με το Endura Pleniluniis. Από τη μία πλευρά, υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες, μερικά riff που πραγματικά σου τραβούν την προσοχή και η απόδοση των οργάνων είναι καλή. Από την άλλη πλευρά, τα κομμάτια είναι κάπως μεγάλα, με αποτέλεσμα μερικές φορές να χάνεις τη συγκέντρωσή σου ή σπάνια να βαριέσαι και ο διχασμένος χαρακτήρας της μουσικής μπορεί να γίνει θέμα. Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι το συγκρότημα έχει δυνατότητες και παρά τα λάθη τους, ο δίσκος έχει πολλά να προσφέρει στον ακροατή. Σίγουρα, δεν είναι ο κατάλληλος δίσκος για κάποιον που θέλει να ακούσει ατόφιο Black Metal, αλλά αν σας αρέσουν και άλλα είδη σκοτεινής, καταθλιπτικής μουσικής και σας αρέσει το ανακάτεμα διαφορετικών ειδών, θα εκτιμήσετε σίγουρα αυτόν το δίσκο.