Litanie Au Mal

Οι Sombre Croisade μετά από το κακό, κατά τη γνώμη μου, split “Molasar Dream’s” επιστρέφουν μετά από λίγους μήνες για να κυκλοφορήσουν τη δεύτερη τους δουλειά και τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο. Το “Litanie Au Mal” λοιπόν περιέχει οχτώ συνθέσεις διάρκειας μίας ώρας και είκοσι λεπτών. Μουσικά, το συγκρότημα δεν άλλαξε πολλά στον ήχο του, δηλαδή παίζει αυτό το αργό, ψυχρό και μελαγχολικό Black Metal που μας είχε παρουσιάσει και στην προηγούμενη κυκλοφορία τους, όμως αυτή τη φορά με πολύ καλύτερη παραγωγή και μίξη.

Τα riff είναι αργά και μεσαίας ταχύτητας, αρκετά ψυχρά και ταυτόχρονα μελαγχολικά. Ενώ έχουν αρκετό ενδιαφέρον, λόγω της συνεχούς επανάληψής τους μέσα στα κομμάτια και της μεγάλης διάρκειας των κομματιών γίνονται κουραστικά για τον ακροατή. Τα λίγα περάσματα που υπάρχουν, αν και είναι αξιόλογα, δεν καταφέρνουν να ζεστάνουν το ενδιαφέρον του ακροατή. Οι κιθάρες αποδίδουν πολύ καλά τις συνθέσεις, χωρίς λάθη και με πάθος. Οι γραμμές του μπάσου, το οποίο σ’ αυτόν τον δίσκο ακούγεται καθαρά, είναι απλές και ακολουθούν τις κιθάρες ενώ γεμίζουν τον ήχο πολύ καλά. Τα ντραμς έχουν απλές γραμμές εκτός από μερικά σημεία που γίνονται πιο τεχνικά και σύνθετα, όμως γενικά απλά γεμίζουν τον ήχο. Τα φωνητικά είναι τραχιά, βρώμικα Black Metal φωνητικά, αρκετά βελτιωμένα από την προηγούμενη κυκλοφορία, με καλύτερη έκφραση και χροιά που ταιριάζει καλύτερα στις συνθέσεις.

Όσο αφορά στην παραγωγή, συγκριτικά με την προηγούμενη κυκλοφορία, η βελτίωση είναι μεγάλη. Ο ήχος είναι μπασάτος, βρώμικος χωρίς όμως να δημιουργείται θόρυβος. Η μίξη επίσης έχει βελτιωθεί, ακούγονται όλα τα όργανα καθαρά χωρίς να καλύπτεται κανένα. Βέβαια και η παραγωγή και η μίξη μπορούν να βελτιωθούν κι άλλο ώστε ο ήχος να γίνει λίγο πιο συμπαγής και η φωνή να μην ακούγεται αποκομμένη σε μερικά σημεία. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Γαλλικά και περιέχονται στο cd, πράγμα που δεν ισχύει για το πρόμο, έτσι δεν γνωρίζω με τι ασχολείται το συγκρότημα.

Γενικά νομίζω ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του “Litanie Au Mal” είναι τα τεράστια κομμάτια που και κουράζουν τον ακροατή και στο τέλος δεν του μένει τίποτα από τα κομμάτια. Αρκετά από τα riff έχουν ενδιαφέρον όμως χάνονται στην μέτρια δομή και στα μεγάλα κομμάτια. Παρ’ όλα αυτά η βελτίωση της μπάντας από την προηγούμενη κυκλοφορία είναι μεγάλη και αυτό δείχνει μουσικούς που εξελίσσονται και αυτό είναι θετικό. Δεν θα σας πρότεινα να ακούσετε το δίσκο αυτό. Μόνο για τους φανατικούς οπαδούς του είδους.