Omega Therion

Οι Stormnatt προέρχονται από την Αυστριακή Black Metal σκηνή και υπάρχουν αρκετό καιρό στη μουσική καθώς σχηματίστηκαν το 2000 ενώ όλα αυτά τα χρόνια αποτελούνται από τα ίδια τρία μέλη που δημιούργησαν τη μπάντα. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει ένα ντέμο και τρείς ολοκληρωμένους δίσκους. Κάπως έτσι φτάνουμε στον Ιούλιο του 2014 όταν κυκλοφόρησαν τον πιο πρόσφατο δίσκο τους με το όνομα Omega Therion, πέντε χρόνια μετά την τελευταία τους δουλειά. Ο δίσκος αυτός περιέχει εφτά συνθέσεις συνολικής διάρκειας σαράντα λεπτών. Αυτοί που γνωρίζουν το συγκρότημα, γνωρίζουν τι πρέπει να περιμένουν και από τον καινούριο δίσκο. Εδώ λοιπόν ο ακροατής θα συναντήσει καλοπαιγμένο Black Metal, το οποίο έχει ξεκάθαρα μελωδικό προσανατολισμό, καθώς οι επιρροές τους μπορούν να τοποθετηθούν στην μελωδική Σκανδιναβική και πιο συγκεκριμένα τη Σουηδική σκηνή.

Η ταχύτητα των κομματιών είναι κυρίως μεσαία, χωρίς όμως να λείπουν και τα πιο αργά-μελαγχολικά σημεία ή τα πιο γρήγορα ξεσπάσματα. Τα riff είναι μελωδικά και γεμάτα συναισθήματα και εικόνες, άλλοτε θυμίζουν Paradise Lost και άλλοτε Dissection, ενώ κάποιες φορές θα συναντήσουμε και κάποιες Thrash αναφορές. Τα χαοτικά, γρήγορα σημεία είναι πολύ λίγα και έχουν σκοπό να δώσουν αυτό το σκοτεινό και επιθετικό συναίσθημα που θέλει το συγκρότημα να βγάλει σε συγκεκριμένα σημεία. Γενικά δημιουργούν την ατμόσφαιρα που θέλει το συγκρότημα και μεταφέρουν τα συναισθήματα στον ακροατή εύκολα. Παρ’ όλα αυτά δίνουν την εντύπωση ότι τα έχεις ξανακούσει πολλές φορές πριν από το συγκεκριμένο δίσκο, δηλαδή δεν υπάρχει ίχνος πρωτοτυπίας. Τα κομμάτια έχουν σχετικά μεγάλη διάρκεια, πάνω από πέντε λεπτά, όμως η δομή τους είναι αρκετά καλή, με ομαλές αλλαγές στο ρυθμό και στο συναίσθημα, δεν κουράζουν τον ακροατή.

Η εμπειρία που έχουν οι Stormnatt στη μουσική δεν θα τους επέτρεπε να μην έχουν κάνει μια πολύ καλή δουλειά όσο αφορά τον ήχο και την απόδοση των οργάνων. Έτσι λοιπόν η παραγωγή είναι απόλυτα καθαρή, κάπως μπάσα και σκοτεινή αποδίδοντας τον βαρύ αλλά ταυτόχρονα μελαγχολικό, γεμάτο συναίσθημα ήχο. Η μίξη είναι καλή καθώς ο ακροατής μπορεί να ακούσει όλα τα όργανα χωρίς να χάνεται ο συμπαγής χαρακτήρας των συνθέσεων. Οι κιθάρες είναι το κυρίαρχο όργανο καθώς καταφέρνουν να αποδώσουν τα riff με το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα που απαιτούν. Το μπάσο δεν ακούγεται καθαρά αλλά γεμίζει τον ήχο καλά. Τα ντραμς έχουν όμορφες, ενδιαφέρουσες γραμμές, άλλοτε γεμίζουν καλά τον ήχο στα ρυθμικά σημεία, άλλοτε προσθέτουν βία και δυναμισμό στα γρήγορα σημεία, έχουν ενδιαφέροντα γυρίσματα, έξυπνες αλλαγές και όμορφα ξεσπάσματα. Τα φωνητικά είναι τραχιά και απολύτως μονότονα Black Metal φωνητικά, παραμένοντας ίδια σε όλη τη διάρκεια του δίσκου κάτι που τα κάνει βαρετά από πολύ νωρίς. Οι στίχοι περιέχονται στο cd, είναι γραμμένοι στα Αγγλικά και μιλούν για το θάνατο, τον αποκρυφισμό, το σκοτάδι.

Ο τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος των Stormnatt μου προκάλεσε ανάμεικτα και πολλές φορές αντίθετα μεταξύ τους συναισθήματα. Από τη μία πλευρά, η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα αγγίζει από την αρχή τον ακροατή. Επίσης ο ήχος και τα τεχνικά χαρακτηριστικά είναι ακριβώς αυτό που ζητούσε κάθε ακροατής καθώς φωτίζουν τις συνθέσεις και κάνουν την ακρόαση πιο εύκολη. Από την άλλη όμως, τα riff και γενικά το ύφος της μπάντας δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο, τίποτα το προσωπικό. Σε σημεία ακούγεται τόσο τυποποιημένο σαν να βγήκε από εργοστάσιο μαζικής παραγωγής. Οι οπαδοί του μελωδικού Black Metal ίσως εκτιμήσετε περισσότερο το δίσκο αυτό. Οι υπόλοιποι αποφύγετε.