Ερείπια ψυχών

Τέσσερα χρόνια πέρασαν από την πρώτη κυκλοφορία τους, το “Σκιές Δαιμόνων”, και μετά από δύο slit δίσκους, επιστρέφουν με τη δεύτερη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους που ονομάζεται “Ερείπια Ψυχών”. Αναφέρομαι στους Αθηναίους Caedes Cruenta οι οποίοι υπάρχουν στην Ελληνική σκηνή από το 2003 και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει δύο ντέμο, δύο split και δύο ολοκληρωμένος δίσκος. Το “Ερείπια Ψυχών” κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2014 και περιέχει μία εισαγωγή και εφτά συνθέσεις συνολικής διάρκειας λίγο λιγότερο από πενήντα λεπτά. Οι Caedes Cruenta ήδη από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, είχαν τραβήξει την προσοχή μου με το κλασσικό Ελληνικό Black Metal που έπαιζαν. Και στον καινούριο τους δίσκο, μας παρουσιάζουν αυτό το χαρακτηριστικό, Ελληνικό Black Metal της δεκαετίας του ‘90.

Η πρώτη επαφή με το δίσκο γίνεται με το επιβλητικό εξώφυλλο το οποίο καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή του ακροατή. Ασπρόμαυρο, σχεδιασμένο στο χέρι, με παλιάς σχολής αισθητική, παρουσιάζει μια μεγάλη Δαιμονική πομπή. Μουσικά, το συγκρότημα είναι πιστό και ταγμένο στον Ελληνικό ήχο των αρχών της δεκαετίας του ’90. Τα riff είναι μελωδικά, σκοτεινά και ατμοσφαιρικά, κυρίως μεσαίας ταχύτητας με αρκετά γρήγορα περάσματα. Οι μελωδίες, οι εικόνες και γενικά η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο δίσκος σε μεταφέρει πίσω στο χρόνο στην εποχή εκείνη. Η ομοιότητα αυτή με άλλα συγκροτήματα δεν πιστεύω ότι είναι ενοχλητική, κάθε άλλο μάλιστα. Τα κομμάτια είναι σχετικά μεγάλα (πάνω από έξι λεπτά) όμως η δομή τους είναι πολύ καλά δουλεμένη έτσι παρουσιάζονται οι ιδέες χωρίς να κουράζουν τον ακροατή και διατηρώντας το ενδιαφέρον του αμείωτο.

Το συγκρότημα έχει κάνει επίσης πολύ καλή δουλεία για τον ήχο. Η παραγωγή έχει πετύχει να δημιουργήσει την αισθητική και το χρώμα του ήχου του Black Metal του ’90 χρησιμοποιώντας όμως τα σύγχρονα μέσα ώστε ο ήχος να είναι απόλυτα καθαρός. Η μίξη είναι πολύ καλή καθώς όλα τα όργανα ακούγονται καθαρά. Οι κιθάρες έχουν αυτόν το χαρακτηριστικό σκοτεινό ήχο που ταιριάζει άψογα στην έντονη και παχιά ατμόσφαιρα που δημιουργούν, ενώ είναι παιγμένες με ακρίβεια και πολύ πάθος. Το μπάσο είναι διακριτικό και γεμίζει καλά τις συνθέσεις. Τα πλήκτρα αν και θα μπορούσε κανείς να πει ότι και αυτά είναι διακριτικά, χρησιμοποιούνται σε λίγα σημεία, όμως με τρόπο που τα κάνει πολύ έντονα και σημαντικά για τη σύνθεση. Τα ντραμς έχουν ενδιαφέρουσες γραμμές χωρίς όμως να πρωταγωνιστούν σε κανένα σημείο. Είναι παιγμένα με πάθος και ακρίβεια. Τα φωνητικά είναι Black Metal κραυγές, έντονες και εκφραστικές, όμως σε κάποια σημεία κάπως υπερβολικές. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά εκτός από ένα κομμάτι που είναι γραμμένο στα Ελληνικά. Είναι σκοτεινοί και βλάσφημοι ενώ βγάζουν μια καθαρή, ίσως πρωτόγονη αίσθηση από το παρελθόν.

Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν τι μπορεί να προσφέρει ο δίσκος αυτός που δεν μας το έχουν προσφέρει τα γνωστά συγκροτήματα της Ελλάδας. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούριο ή διαφορετικό. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία. Ο σκοπός του δίσκου και του συγκροτήματος είναι να τιμήσουν τη σκηνή και τον ήχο που τους σημάδεψε. Δημιουργούν ένα δίσκο ο οποίος παίρνει τα καλύτερα στοιχεία αυτής της περιόδου και τα φιλτράρει μέσα από την αγάπη της μπάντας για τη σκηνή, τη δημιουργικότητά της και το ταλέντο της και τα παρουσιάζει στην καλύτερή τους μορφή. Όλοι οι οπαδοί του παλιού, Ελληνικού ήχου θα ενθουσιαστείτε με το δίσκο αυτό. Οι υπόλοιποι ακούστε τον, αξίζει την προσοχή σας.