Law of the Headless Architect

Οι Goat Synagogue είναι μία καινούρια Ελληνική μπάντα, σχηματιστηκε το 2010, είναι από την Αθήνα και αποτελείται από τέσσερα μέλη. Ο Goat Architect, ο βασικός συνθέτης και στιχουργός του συγκροτήματος, είναι στις κιθάρες, ο Divine Desecrator στα ντραμς, η Proserpine στα πλήκτρα και ο Lycanthropos στα εξαιρετικά κατά τη γνώμη μου φωνητικά. Όπως γράφουν οι ίδιοι στο δελτίο τύπου που συνοδεύει το πρόμο τους, θέλουν να μεταφέρουν την αισθητική και την ατμόσφαιρα που είχαν κυκλοφορίες της Ελληνικής σκηνής των αρχών της δεκαετίας του 90, πράγμα που το καταφέρνουν απόλυτα. Είναι μία μπάντα που αποδίδει τις πρέπουσες τιμές στο χαμένο ήχο και στην ρομαντική οπτική που είχαν τα πράγματα τότε… Αφοσιωμένοι στο underground, νοσταλγοί του πραγματικού Ελληνικού BLACK METAL ήχου, προσπαθούν με τη στάση, τον ήχο και τον τσαμπουκά τους να θυμίσουν στους ξοφλημένους “κολοσσούς” του παρελθόντος πως πρέπει να είναι το πραγματικό Ελληνικό BLACK METAL… Πολλοί θα πουν ότι είναι μία ακόμα κόπια των δημιουργών του είδους, άλλοι θα τους πουν ξεπερασμένους, εμείς λέμε ότι έχουμε να κάνουμε με μία πολλά υποσχόμενη μπάντα… Ο χρόνος θα δείξει αν θα μας δικαιώσουν ή όχι… Το promo κυκλοφόρησε σε μορφή demo από την Forgotten Wisdom Productions (250 copies) σε κασέτα.

εκινώντας το πρόμο έχει ένα εισαγωγικό κομμάτι που πραγματικά με έκανε να αγχωθώ για την υπόλοιπη ποιότητα του δίσκου. Κακή απαγγελία, πλήκτρα που δεν είχαν κάτι να πουν, προσπαθώντας να στήσουν ένα Σατανικό σκηνικό τρόμου χωρίς αποτέλεσμα. Ευτυχώς η συνέχεια ήταν διαφορετική… Τα δύο κομμάτια που ακολουθούν είναι βαπτισμένα στην μεγαλειώδη εποχή της γέννησης της underground σκηνής στην Ελλάδα και της δημιουργίας της πραγματικής ταυτότητας του ήχου αυτού. Οι ρυθμοί στο πρώτο κομμάτι είναι μεσαίας ταχύτητας με κάποια γρήγορα ξεσπάσματα προς το τέλος, τύπου Varathron. Στο δεύτερο κομμάτι οι ρυθμοί ανεβαίνουν με πιο thrash ρυθμικές κιθάρες με πιο μεσαίας ταχύτητας περάσματα. Η παραγωγή ήταν εκπληκτική! Μη παρεξηγηθώ… Ήταν μπουκωμένη, ομιχλώδης και σκοτεινή αλλά πραγματικά απέδιδε άψογα την αισθητική και το συναίσθημα που ήθελε να βγάλει το γκρουπ. Οι κιθάρες είναι καλές όπως επίσης και τα ντραμς, η μόνη μου ένσταση είναι τα πλήκτρα, ενώ είναι καλά και δένουν με τον ήχο, είναι πολύ μπροστά και αρκετές φορές καλύπτουν τα υπόλοιπα όργανα. Άφησα τα φωνητικά για το τέλος, γιατί τα βρήκα φοβερά. Ο τραγουδιστής έχει προσπαθήσει να πιάσει το συναίσθημα και το ύφος της τότε εποχής αλλά νομίζω ότι η απόδοσή του είναι καλύτερη. Έχει πατήσει πάνω στις επιρροές του και έχει δημιουργήσει μέσα από αυτές το προσωπικό του στυλ το οποίο θυμίζει αλλά δεν αντιγράφει.

Κάτι που αρκετές φορές σκέφτηκα για τα riff που θυμίζουν αρκετά Varathron και σε συγκεκριμένα σημεία είναι ίδια. Πέρα από αυτό το γεγονός που με ενόχλησε λίγο, υπάρχουν πολλές καλές ιδέες στα κομμάτια αυτά και ειδικότερα στα πιο thrashy riff που δείχνουν προσωπικότητα. Παρόλα αυτά είναι μία πολύ καλή προσπάθεια που προτείνω να τσεκάρετε. Περιμένω την επόμενη τους δουλειά.