Helegion: Ritualis

Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο ένα συγκρότημα του 2014 να πιάσει και να αποδώσει το επίπεδο της ατμόσφαιρας και της αισθητικής που απέδιδαν οι κλασικοί δίσκοι του Black Metal. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη καθώς στο μέχρι το 2014 έχουν βγει ίσως και χιλιάδες δίσκοι που παίζουν αυτόν τον ήχο με αποτέλεσμα η πρωτοτυπία να είναι σχεδόν αδύνατη. Έτσι μια μπάντα του 2014 αυτού του είδους, στηρίζεται μόνο στο πάθος και στην προσωπικότητα που θα αποδώσει μέσα στις συνθέσεις της ώστε να καταφέρει να τραβήξει την προσοχή των οπαδών. Αυτό λοιπόν νομίζω ότι οι Helegion από τη Γαλλία, το καταφέρνουν στο δεύτερο ντέμο που κυκλοφόρησαν το Μάρτιο του 2014 με το όνομα Helegion: Ritualis. Ο δίσκος περιέχει δύο ατμοσφαιρικές εισαγωγές που σε βάζουν μέσα στην τελετή, τρεις δικές τους συνθέσεις και μία διασκευή στο The Gate of Nanna των Beherit.

Εδώ θα συναντήσουμε βρώμικο, τραχύ, πολύ σκοτεινό Black Metal στο ωμό και πρωτόγονο ύφος του Black Metal των αρχών της δεκαετίας του ’90. Τα riff είναι κυρίως μεσαίας ταχύτητας, ογκώδη και βαριά, ενώ θα συναντήσουμε και παγωμένα με κάποιες επικές αναφορές. Τα αργά riff είναι αυτά που προσδίδουν ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα στις συνθέσεις καθώς γίνονται πολύ σκοτεινές και βαριές, βγάζοντας μια ατμόσφαιρα κηδείας αφήνοντας να φανούν και οι Funeral Doom επιρροές της μπάντας. Οι συνθέσεις στηρίζονται κυρίως στην έντονη ατμόσφαιρα και στα συναισθήματα που μεταδίδουν τα riff στον ακροατή. Το συγκρότημα δημιουργεί απλά στη δομή, όμορφα και αρκετά ενδιαφέροντα riff, μπορεί να μην έχουν πολλές αλλαγές μέσα στις συνθέσεις όμως οι λίγες που υπάρχουν αρκούν για να κρατήσουν τον ακροατή προσηλωμένο. Η δομή των κομματιών ακολουθεί αυτό το απλό και μινιμαλιστικό ύφος των riff αποδεικνύοντας ότι και η μουσική που δεν έχει δημιουργηθεί με άριστη τεχνική και περίτεχνη δομή, μπορεί να προσφέρει αρκετά συναισθήματα στον ακροατή.

Όπως και στο συνθετικό, έτσι και στο κομμάτι του ηχητικού αποτελέσματος η μπάντα έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση στον ήχο του ’90. Η παραγωγή είναι σάπια, βρώμικη και μαύρη βγάζοντας ένα μπάσο, πολύ σκοτεινό και βαρύ ήχο. Η μίξη είναι ισορροπημένη και δίνει την εντύπωση ότι είναι μια αρκετά καλή ζωντανή ηχογράφηση. Οι κιθάρες είναι το βασικό όργανο των συνθέσεων και ο ήχος τους είναι κάπως πιο δυνατός. Είναι παιγμένες με πολύ πάθος και ένταση. Το μπάσο ακούγεται, αν και έχει απλές γραμμές γεμίζει άψογα τις συνθέσεις δίνοντας τους το βάρος που χρειάζονται. Ο ήχος των ντραμς είναι λίγο πιο χαμηλά από τα υπόλοιπα όργανα, χωρίς αυτό να είναι ενοχλητικό. Οι γραμμές τους είναι μινιμαλιστικές, έχοντας όμως και τα τεχνικά σημεία που θα κάνουν τη διαφορά και θα τραβήξουν την προσοχή. Τα φωνητικά είναι τραχιά Black Metal φωνητικά, σε άλλα σημεία πιο βαριά σε άλλα πιο τραχιά, πάντα όμως πολύ εκφραστικά και παθιασμένα. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά, δεν περιέχονται στην κασέτα και από την ατμόσφαιρα συμπεραίνω ότι θα μιλούν για το Σατανά, για Δαίμονες και τελετές.

Το συγκρότημα με το Helegion: Ritualis νομίζω ότι έχει πετύχει αυτό που ήθελε, δηλαδή να δημιουργήσει ένα δίσκο στο ύφος του πρωτόγονου Black Metal του ’90 και να βγάλει μέσα από τις απλές συνθέσεις του, την προσωπικότητα και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Πιστεύω ότι το ντέμο αυτό είναι μια πολύ καλή δουλειά και αξίζει να την ακούσετε.