Haspu

Όταν επικοινώνησαν μαζί μου οι Ordo Caper, ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή με συγκρότημα από την Κόστα Ρίκα. Οι Ordo Caper αποτελούνται από δύο μέλη και σχηματίστηκαν το 2010 ενώ έχουν κυκλοφορήσει ένα ντέμο και ένα EP. Φαντάζομαι όπως και στους περισσότερους από εσάς όπως και σε μένα, η σκηνή της Κόστα Ρίκα είναι εντελώς άγνωστη, κάτι που λειτούργησε μάλλον αρνητικά στην εξέλιξη της ακρόασης. Έτσι λοιπόν μόλις έλαβα το “Haspu”, το πρώτο EP του συγκροτήματος το οποίο κυκλοφόρησε κανονικά τον Ιούνιο του 2012 σε κασέτα αλλά επανεκδόθηκε τον Ιούνιο του 2014 σε cd, είχα μεγάλη αγωνία να κάνω την πρώτη μου γνωριμία με τη σκηνή της χώρας αυτής. Δυστυχώς οι υψηλές προσδοκίες μου δεν επαληθεύτηκαν.

Εδώ ο ακροατής θα συναντήσει πρωτόγονο, βαρύ και σκοτεινό Death/Black στο ύφος της παλιάς σχολής του είδους της Λατινοαμερικάνικης Death/Black σκηνής. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μου έφεραν στο μυαλό τις πρώτες δουλειές των Βραζιλιάνων Mystifier και τον βάρβαρο, σκοτεινό και ακατέργαστο ήχο τους. Η ποιότητα όμως του “Haspu” είναι αρκετά κατώτερη από τις προαναφερθείσες δουλειές. Τα riff είναι βαριά, σκοτεινά και βρώμικα και προσπαθούν να αποδώσουν αυτή τη σκοτεινή, σάπια ατμόσφαιρα όμως άλλοτε λόγω των επαναλαμβανόμενων δομών, άλλοτε λόγω των αρκετών ανέμπνευστων ιδεών, δεν καταφέρνουν να προσφέρουν αυτό που θέλουν στον ακροατή. Η διάρκεια των κομματιών, διαρκούν από τέσσερα μέχρι έξι λεπτά, είναι αρκετά μεγάλη και σε συνδυασμό τα επαναλαμβανόμενα riff, σε πολλά σημεία γίνονται κουραστικά για τον ακροατή.

Τα όργανα αν και δεν έχουν ενοχλητικά λάθη ή κακή απόδοση, δεν έχουν τίποτα που να τραβάει το ενδιαφέρον του ακροατή ή να βοηθάει τις συνθέσεις. Οι κιθάρες είναι βρώμικες και βαριές και ενώ σε γενικές γραμμές η απόδοσή τους είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, υπάρχουν σημεία κυρίως λόγω τεχνικών αδυναμιών και συνθετικών λαθών, βγάζουν κάποιες πολύ αμήχανες στιγμές. Το μπάσο δεν ακούγεται καθαρά αλλά γεμίζει καλά τον ήχο. Τα φωνητικά είναι βαριά και σκοτεινά Death Metal πρωτόγονα φωνητικά που ταιριάζουν αρκετά στο ύφος της μπάντας και η απόδοσή τους είναι καλή. Τα ντραμς προσπαθούν με το καλό παίξιμό τους και τις σε σημεία ενδιαφέρουσες γραμμές τους να δώσουν μια ώθηση στις συνθέσεις, χωρίς όμως να τα καταφέρνουν. Αυτό οφείλεται στη μίξη που έχει προβάλει πολύ τις κιθάρες τόσο που σκεπάζουν τα ντραμς σε αρκετά σημεία. Η παραγωγή είναι μπάσα και βρώμικη και ο ήχος που βγάζει ταιριάζει στο δίσκο. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά και περιέχονται στο cd ενώ μιλούν για το θάνατο και για μαγεία.

Συνοψίζοντας, οι λίγες καλές ιδέες που συνάντησα στο δίσκο αυτό δεν ήταν αρκετές για να τραβήξουν το ενδιαφέρον μου ή να με κάνουν να πιστέψω στο ταλέντο των Ordo Caper. Πιστεύω ότι το συγκρότημα χρειάζεται να δουλέψει πολύ και ακόμα και τότε δεν ξέρω αν θα μπορέσει να προσφέρει ένα αξιοπρόσεκτο δίσκο. Δυστυχώς η πρώτη γνωριμία με τη σκηνή της Κόστα Ρίκα δεν ήταν αυτή που θα ήθελα. Αποφύγετε.