May I Suffer

Όταν επικοινώνησε ο Saturn, το μοναδικό μέλος των Schlammblut από τη Γερμανία, για να μου στείλει την κυκλοφορία του και μου είπε ότι θα κυκλοφορήσει από την Depressive Illusions Records, με έβαλε σε σκέψεις. Όσες κυκλοφορίες έχουν πέσει στα χέρια μου από τη συγκεκριμένη εταιρία, σχεδόν όλες ήταν σκουπίδια. Οι φόβοι μου έγιναν ακόμα πιο έντονοι όταν άκουσα την εισαγωγή του May I Suffer, ένα EP το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2016 και περιέχει εφτά κομμάτια διάρκειας δέκα έξι λεπτών. Το cd που έλαβα έχει και δύο επιπλέον κομμάτια, το ένα από τα δύο είναι ένα κομμάτι με στίχους των Immortal και το άλλο μια παλιότερη ηχογράφηση. Τελειώνοντας, λοιπόν, την σύντομη drone, ambient εισαγωγή, απογοητευμένος πλέον για τα δέκα έξι λεπτά που θα χάσω ακούγοντας το δίσκο αυτό, ξεκινάει το δεύτερο κομμάτι. Προς μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη, ακούω κανονική μουσική. Στο δίσκο αυτό συναντάμε Black Metal επηρεασμένο από πολλά διαφορετικά στυλ.

Αρχικά, στα πρώτα δύο κομμάτια θα αναγνωρίσουμε έντονες επιρροές από τον πανκ ήχο και δομή. Μελωδικά riff, επαναλαμβανόμενα, με ρυθμικά ντραμς και γρήγορα περάσματα. Κάπως έτσι συνεχίζουν και τα υπόλοιπα κομμάτια, δείχνοντας όμως επιρροές και από βαρύ, σκοτεινό Doom, από Motorhead καθώς και από παραδοσιακό Σκανδιναβικό Black Metal ήχο. Το συναίσθημα που κυριαρχεί και χρωματίζει τα διαφορετικά στυλ που μπερδεύει η μπάντα στα κομμάτια της είναι η μελαγχολία, η απογοήτευση, σε κάποια σημεία η κατάθλιψη και κάπου κάπου και ο θυμός. Σε κάποια σημεία ο κλειστοφοβικός ήχος θα μεταδώσει με επιτυχία, το συναίσθημα του πανικού και της ταραχής στον ακροατή. Τα κομμάτια είναι σχετικά σύντομα και κάποια από αυτά σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν ολοκληρώθηκαν. Παρ’ όλα αυτά δεν κουράζουν τον ακροατή που μπορεί να ακούσει το δίσκο τρεις και τέσσερεις συνεχόμενες φορές με την ίδια ευχαρίστηση.

Τα όργανα είναι παιγμένα καλά και με πολύ συναίσθημα. Οι κιθάρες είναι το κυρίαρχο όργανο, έχουν κυρίως βρώμικο, Motorhead – πανκ ήχο, χωρίς όμως να λείπουν και κάποια καθαρά σημεία. Οι καταθλιπτικές τους μελωδίες παρουσιάζονται ζωντανά με αποτέλεσμα ο ακροατής να μπορεί να βιώσει τα συναισθήματα που θέλει να μεταφέρει ο καλλιτέχνης. Το μπάσο είναι βρώμικο και δεν ακούγεται τόσο καθαρά κάτι που φαίνεται στο συνολικό αποτέλεσμα το οποίο δεν έχει αρκετό βάθος και όγκο. Τα ντραμς προέρχονται από ντραμ μασίν, κάτι που δεν με ενόχλησε καθώς ο ήχος τους δεν είναι κακός ούτε ακούγεται ψεύτικος. Αν και οι γραμμές του δεν απέφυγαν να γίνουν επαναλαμβανόμενες, γενικά ο προγραμματισμός του είναι αρκετά καλός. Τα φωνητικά είναι τραχιά, δαιμονικά Black Metal φωνητικά και έχουν αρκετά καλή απόδοση. Η παραγωγή είναι βρώμικη και κάπως επίπεδη, κάτι που μειώνει αρκετά την ποιότητα των κομματιών και ό, τι αυτά θα μπορούσαν να προσφέρουν. Η μίξη είναι ισορροπημένη δίνοντας έμφαση στις κιθάρες. Οι στίχοι δεν περιέχονται στο δίσκο και είναι γραμμένοι στα Αγγλικά.

Η πρώτη προσπάθεια από αυτή τη νέα μπάντα από τη Γερμανία, δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι είναι κακή. Έχει κάποια αρκετά ενδιαφέροντα σημεία, προσφέρει έντονα συναισθήματα και δημιουργεί μια σκοτεινή και παχιά ατμόσφαιρα αρκετά καλά. Θα μπορούσε όμως ο καλλιτέχνης να αναπτύξει λίγο περισσότερο τις ιδέες του ώστε να μη δίνει την εντύπωση ότι δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Επίσης η παραγωγή αδικεί αρκετά τα κομμάτια καθώς δεν τους δίνει καθόλου βάθος και τα κάνει να ακούγονται αρκετά επίπεδα. Όσοι αγαπάτε τον βρώμικο πανκ, Motorhead ήχο, αναμεμειγμένο με έντονα Black Metal στοιχεία και αρκετή μελαγχολία, ακούστε το δίσκο. Όπως και να ‘χει ακούγεται πολύ ευχάριστα.