Gates into Pristine Abyss
- 1.Intro00:48
- 2.Summon the Burning Drift08:30
- 3.In Disgrace of Night09:24
- 4.Confused by Telepathic Terror06:41
- 5.Caravans from the East08:39
- 6.Prolonged Moon04:47
- 7.Sigils Made of Flesh and Trees (Xasthur cover)05:18
- 8.Outro02:16
The Review
Οι Tsathogguath είναι ένα μονομελές συγκρότημα που κατάγεται από τη Ρωσία και το μοναδικό τους μέλος είναι ο Monork που τον είχαμε γνωρίσει από τα άλλα συγκροτήματα με τα οποία εμπλέκεται, τους Hisstönend και τους Trou Noir. Το συγκρότημα λοιπόν, υπάρχει από το 2013 και μέσα στο 2014 κυκλοφόρησε και τον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο το Μάρτιο και ένα split λίγο αργότερα. Εδώ έχουμε τον ολοκληρωμένο δίσκο τους που ονομάζεται Gates into Pristine Abyss και κυκλοφόρησε από την Eerie Torture σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (100). Ο δίσκος περιέχει δύο εισαγωγές, μία διασκευή στο κομμάτι των Xasthur, Sigils Made of Flesh and Trees, και πέντε δικές τους συνθέσεις συνολικής διάρκειας σαράντα έξι λεπτών. Η μουσική του Monork σε όλα του τα project χαρακτηρίζεται από μια εσωτερική προσέγγιση. Αυτό ισχύει και εδώ με τη διαφορά ότι με τους Tsathogguath θέλει να εκφράσει τα πιο μελαγχολικά-καταθλιπτικά του συναισθήματα και αυτό μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό από τη διασκευή που επέλεξε να κάνει.
Μετά την εισαγωγή που δεν έχει να δώσει πολλά στον ακροατή, ξεκινάει το πρώτο κομμάτι με τίτλο Summon the Burning Drift που ίσως είναι από τα χειρότερα κομμάτια που έχω ακούσει. Αποτελείται από εντελώς ανέμπνευστα και χωρίς κανένα ενδιαφέρον riff, άρυθμο, γεμάτο λάθη ντραμ μασίν και τεράστια διάρκεια με πολύ κακή δομή. Ξεκινώντας λοιπόν κατ’ αυτόν τον τρόπο είχα απογοητευτεί πλήρως για την συνέχεια που μου επιφύλασσε ο δίσκος. Ευτυχώς όμως από το δεύτερο κομμάτι τα πράγματα βελτιώνονται κατά πολύ. Τα riff είναι μακρόσυρτα και χαοτικά όμως αποκτούν νόημα και ενδιαφέρον. Τα συναισθήματα που θέλει να εκφράσει ο δημιουργός αρχίζουν να παίρνουν μορφή και να πλησιάζουν κάπως περισσότερο τον ακροατή. Όπως και στα άλλα συγκροτήματα του Monork, τα riff δεν χαρακτηρίζονται από την τεχνική τους αλλά από τα έντονα συναισθήματα, εικόνες και ατμόσφαιρα που καταφέρνουν να δημιουργήσουν. Έτσι λοιπόν και εδώ, τα riff καταφέρνουν να εκφράσουν αυτά τα καταθλιπτικά συναισθήματα που κυριαρχούν τον δημιουργό κατά τη διάρκεια της σύνθεσης. Η δομή των κομματιών είναι κάπως μονότονη και η διάρκεια τους αρκετά μεγάλη, κάτι που τα κάνει κάπως κουραστικά σε μερικά σημεία.
Όσο αφορά στον ήχο, το συγκρότημα έχει κάνει καλή δουλειά. Η παραγωγή είναι καθαρή και μπάσα, βγάζει ένα γλυκό, ζεστό αλλά ταυτόχρονα υπνωτικό ήχο που ταιριάζει με το ύφος των συνθέσεων και προσθέτει αυτό το υπνωτικό χαρακτήρα στις συνθέσεις. Η μίξη είναι ισορροπημένη χωρίς να έχει κάτι ιδιαίτερο. Οι κιθάρες έχουν ένα υπνωτικό ήχο, ενώ δεν διακρίνονται για την τεχνική τους, καταφέρνουν με το περίεργο ύφος τους να αποδώσουν τα συναισθήματα και τις ατμόσφαιρες αρκετά καλά. Το μπάσο ακούγεται καθαρά, συνοδεύει όμορφα τις κιθάρες και δίνει αυτό το ζεστό και οικείο χαρακτηριστικό στις συνθέσεις ενώ οι γραμμές του είναι σχετικά απλές και κυρίως ακολουθούν τις κιθάρες. Τα ντραμς πρέπει να προέρχονται από ντραμ μασίν αν και δεν αναφέρεται πουθενά μέσα στο cd. Οι γραμμές τους είναι μέτριες καθώς σε αρκετά σημεία ακούγονται λάθος όσο αφορά στο ρυθμό, ενώ ο ήχος τους είναι φυσικός και δεν ενοχλεί. Για τα φωνητικά όπως και τους στίχους είναι υπεύθυνος ένας προσκεκλημένος μουσικός. Τα φωνητικά είναι τραχιά Black Metal φωνητικά κάπως απόμακρα αλλά αρκετά εκφραστικά. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Αγγλικά και δεν περιέχονται στο cd.
Τελειώνοντας, νομίζω ότι η πρώτη δουλειά των Tsathogguath δεν με ικανοποίησε. Είχε αρκετές ιδέες που μου τράβηξαν την προσοχή και με έκαναν να προσέξω τη σύνθεση, όμως συνολικά δεν κατάφερε να δώσει ό, τι ήθελε. Υπήρχαν πολλά λάθη όσο αφορά το ντραμ μασίν και οι καλές ιδέες χάνονταν μέσα στη μεγάλη διάρκεια των κομματιών και στην μονότονη δομή. Γενικά είναι ένας δίσκος που αν είχε δουλευτεί περισσότερο θα είχε πολύ περισσότερα πράγματα να προσφέρει και ποιοτικά θα ήταν σε πολύ καλύτερο επίπεδο. Σας προτείνω να αποφύγετε το δίσκο αυτό. Ο επόμενος δίσκος θα δείξει αν θα ξανά ασχοληθούμε με τους Tsathogguath.