Lélekharang

Είμαι πραγματικά χαρούμενος που το δίδυμο από την Ουγγαρία, τρία χρόνια μετά από τον προηγούμενο δίσκο τους, επιστρέφουν και είναι πιο δυνατοί από ποτέ. Αναφέρομαι στην Karola και στον Roland από τους Witcher καθώς συνεχίζουν το ταξίδι τους μέσα στον φοβερό κόσμο του Witcher, προσθέτοντας ένα καινούριο κεφάλαιο με τον τρίτο ολοκληρωμένο δίσκο τους. Το όνομα αυτού είναι Lélekharang και κυκλοφόρησε από τη Filosofem Records σε cd, ψηφιακή μορφή και περιορισμένη στα 100 αντίτυπα κασέτα και από την Beverina Productions σε περιορισμένο στα 200 αντίτυπα βινύλιο, στις 8 του Οκτώβρη του 2022. Ο δίσκος περιλαμβάνει έξι κομμάτια, μία εισαγωγή, τέσσερα καινούρια κομμάτια των Witcher και μια metal παρουσίαση του Moonlight Sonata από τον Beethoven, με συνολική διάρκεια περίπου σαράντα λεπτών. Όταν έλαβα το cd, όσον αφορά στο layout, το χρωματισμό και το στυλ των φωτογραφιών του συγκροτήματος, παρατήρησα ότι κράτησαν την ίδια προσέγγιση όπως και στα προηγούμενα. Το εξώφυλλο δείχνει μια σκηνή σχετική με την ιστορία που αφηγούνται στο δίσκο και το χρώμα είναι μια παλέτα του καφέ που δημιουργεί μια νοσταλγική – ρομαντική αίσθηση. Εν συντομία, τίποτα δεν έχει αλλάξει οπτικά.

Το μουσικό μέρος, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Δεν λέω ότι έχουν αλλάξει το στυλ τους. Ακόμα παίζουν ατμοσφαιρικό, μελωδικό Black Metal στα χνάρια των Summoning, αλλά πιστεύω ότι σε αυτόν το δίσκο υπάρχει κάτι διαφορετικό. Μουσικά, έχουν δώσει περισσότερο χώρο στις κιθάρες και η συνεισφορά τους είναι σχεδόν 50 – 50 με τα πλήκτρα. Τα riffs είναι μελωδικά και σκοτεινά, κυρίως μεσαίας και αργής ταχύτητας, μαζί με τα μεγαλοπρεπή και ατμοσφαιρικά πλήκτρα, δημιουργούν ένα πολύ έντονο και ζωντανό σκηνικό, κάνοντας τον ακροατή να βιώσει την ιστορία. Όπως πάντα οι στίχοι είναι γραμμένοι στα Ουγγρικά αλλά έχουν συμπεριλάβει και την Αγγλική μετάφραση στο booklet, οπότε αυτό σου επιτρέπει να ακολουθήσει την ιστορία πιο εύκολα. Η διάρκεια των τραγουδιών είναι ανάμεσα στα επτά με δέκα λεπτά αλλά παρόλο που φαίνεται κάπως μεγάλη, δεν είναι. Οι όμορφες μελωδίες, τα έντονα συναισθήματα και οι ζωηρές εικόνες που δημιουργούν, όπως επίσης και η δομή των τραγουδιών, κάνουν το δίσκο πολύ ενδιαφέρον.

Όπως πάντα στις κυκλοφορίες των Witcher, και η Karola και ο Roland έχουν κάνει φοβερή δουλειά στην απόδοση των δικών τους σημείων. Οι γραμμές της Karola είναι τόσο αιθέριες, μεγαλοπρεπείς και ατμοσφαιρικές αλλά επίσης και συναισθηματικές και όμορφες, παιγμένες με ακρίβεια και πολύ πάθος. Ο Roland είναι υπεύθυνος για όλα τα υπόλοιπα, και έχει καταφέρει να αποδώσει τις γραμμές της κιθάρας εξαιρετικά αλλά επίσης έχει κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά και στον προγραμματισμό των τυμπάνων. Δεν μπόρεσα να ακούσω το μπάσο οπότε δεν μπορώ να μιλήσω καθόλου γι αυτό. Η παραγωγή είναι κάπως πιο ζεστή και πιο μπασάτη από τις προηγούμενες δουλειές τους, ενώ η μίξη έχει πετύχει ένα πιο ισορροπημένο αποτέλεσμα ανάμεσα στα όργανα και στα φωνητικά. Τα πλήκτρα είναι και εδώ το κυρίαρχο όργανο αλλά σε αυτή την κυκλοφορία, τα φωνητικά, οι κιθάρες και τα τύμπανα δεν είναι πλέον στο παρασκήνιο και παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις.

Μια πολύ δύσκολη διαδικασία για κάθε καλλιτέχνη είναι να αναγνωρίσει τις αδυναμίες του και να προσπαθήσει να δουλέψει με σκοπό να τις βελτιώσει. Με χαρά, βλέπω ότι αυτή είναι μια συνεχής διαδικασία για τους Witcher και κατάφεραν να εξελιχθούν και να βελτιωθούν σε κάθε καινούρια κυκλοφορία τους και να εδραιώσουν τον δικό τους μοναδικό χαρακτήρα. Τα αγαπημένα μου τραγούδια είναι Csendesen – Peacefully και Hazatérés – Homecoming. Αν είσαι από τους παλιούς οπαδούς των Witcher, μην το σκεφτείς καν, απλά πάρε το δίσκο. Οι υπόλοιποι από εσάς, αν σας αρέσει το ατμοσφαιρικό, μεγαλοπρεπές Black Metal, και εσείς πρέπει να το πάρετε.